Krystian_Kosouliev

dziękuję za opinię :)

Niech ta noc nie kończy się, Niech to światło we mgle prowadzi mnie, Niech twe serce otworzy się Na nieskończony potok myśli i zbędnych słów. Jakbym tak chciał, przed siebie iść, Po prostu czuć, po prostu być, Chciałbym tak mieć jasną więź, Zakochać się - ze wzajemnością. Otwórz serce, otwórz drzwi, Pozwól mi ze sobą być, Niechaj wszyscy wiedzą, że Zakochałem w tobie się... Noc nas łączy, noc nie dzieli, Poubierani w blaski czerni, Zaciemnieni naszymi myślami, Choć kroczymy własnymi ścieżkami. Utarte szlaki - w głowie byle co, Piękne miraże - na co komu to... Tylko z tobą mogę sobą być, Nie opuszczaj, ze mną się w żarze tlij.

Alles klar meine Freunde, Po co żeście tutaj są? Alles klar meine Freunde, Niech się rwą, niech się rwą. Niech się zarżną już w tej chwili, Zgniła matnia w próżni życia, Każdy ma coś do ukrycia, Alles klar meine Freunde... Niech Cię zarżną... Choć nie warto... Na co im ta nędzna krew? Alles klar meine Freunde... Wszystko wokół miesza się... Gęba gębie gębę moczy, W tej kałuży zimnej cieczy Nie ma tutaj nic do rzeczy... Zbrodnia zbrodnię popędza we mgle.

Kiedy po prostu, Znika wszystko W mej głowie - Pogorzelisko... Kroczę przed siebie, Łapię nuty, Siedzę o dziwo Taki struty. Lecz mi to nie przeszkadza, by Na nowo się zżyć, Dać coś od siebie, Zbudować olejną ruinę... Tylko pędzi wiatr, Jakby przede mną Był cały świat, Taki niezwykły... Taki cudowny, Taki wspaniały, Taki pozorny, Moje pogorzelisko. Chciałbym się obudzić I wiedzieć, że Było o co się trudzić Kiedykolwiek bodajże... Jednakże wszędzie zgliszcza są, Czy ktoś odważy się w nie wejść, Tak naprawdę, tak niezwykle, W mrocznej osłonce jutrzenki... Wesoło kroczmy, Zdobywajmy te same szczyty, Całe świat jest memoriałem, Aty zgniłym odkryciem.

Budzę się z poczuciem ignorancji. Wokół tylko jedna myśl, Jak się odnaleźć w sieci inspiracji, W której od dawna nie funkcjonuje nic. Kiedy podążam za światłem, Ukazują się obrazy, Nagle rozmazują, Nikczemne zarazy. Lecz wtedy ja, wierząc, że Można wszystko mieć, Trzeba tylko chcieć I z sieci kłamstw wyrwać się, Podążając za wskazówkami, Tworząc grupową histerię, Błądzimy wzajemnie, Spotykając się we mgle. Twe cienie pogardliwie oznajmiają, Wtórują w chórze przeczeń i zawiłości, Usprawiedliwiają grzeszki, Chcą perfekcyjnego przejęcia i niedoskonałości.

To było moje niedopatrzenie z "Cię". Każdy odbiera tekst inaczej cieszę się, że moja inspiracja tym niemieckim zwrotem nie jest łatwa do jednoznacznej interpretacji. Szanuję bardzo twórczość Goethe, czytając "Króla Olch" mam ciarki.

@sława_zaczek to prawda ;) ciężko w tłumie znaleźć sprzymierzeńców i zazwyczaj się zostaje samym

@Alicja_Wysocka Zmniejszyłem ilość kropek, tekst był pisany 2 lata temu :)

Nikogo nie ma mój drogi Panie. Daj im wieczne spoczywanie, Już ich czas, już ich czas... Niemand ist da, niemand ist da. Drogi nasze się krzyżują W tej grobowej sieci... Czy jest jeszcze jakaś szansa? Niemand ist da, niemand ist da. Wierzysz, nie wierzysz, Marzenia krwią zalane, Czego ode mnie oczekujesz? Niemand ist da, niemand ist da. Aniołowie się radują, Kiedy znów cię ukrzyżują, Te piekielne siły tam... Niemand ist da, niemand ist da. Fałsz, obłuda Cię przesiąka, Gdzie jest ta kwiecista łąka? Pośród cieni jesteś sam. Obudź się... Niemand ist da...

Kiedy wszystko toczy się, Ja jak we mgle, Podążam ciągle wciąż Za przebłyskiem... Lecz to nie jest to, To był może błąd, Kiedy wszystko zmienia się, Ja wciąż biegnę... Ta droga niesie mnie, Niesie mnie przed siebie, Zagadkowe nuty dookoła... Niewesołe, pogmatwane... Krajobrazy załamane, Wszystko powywracane, Nie ma jednoznacznej skazy, Pozostały rozmazane obrazy.

Chcę wejść na szczyt, Dojrzeć, by tak naprawdę Ze schodków nie spaść I nie opuścić jej... Ona tak naprawdę mi, Dodaje zręczności, Skoordynowania w chwilach Nadmiernej lekkomyślności... W kałużach, więc broczę, Przekraczam mdławe zakamarki, Zanurzam się w oceanie, By wyciągnąć płomień. Ona się pali nieprzerwanie, Zaciska swe drzazgi na mnie. Nie patyczkuje się... Zbliża się ku sercu... Porywa je, rozpala, Wkłada weń moc... Czy ja tego naprawdę chciałem? Czy to tylko przelotna iskierka?

@bazyl_prost woda, ogień, jest sporo motywów krew jest tłoczona z serca, więc może być tak samo życiodajna jak woda, z punktu biologicznego

@bazyl_prost za dużo krwi, heheh faktycznie może nadużywam, chciałem podkreślić emocje, heh

Kiedy ta Noc przemieni mnie, Wszystko wokół sprzeniewierza się... Ja kroczę w otchłani łez, Broniąc bezlitosnych serc... Nadziejo, ty żeś mi Dała w sobie wiele krwi, By móc przed siebie iść, Zbierać wszystkich - sobą być. Mam już dość nikczemnych kłamstw... One tylko zasmucają mnie, Doklejone skrzydła wezmę, więc Pozostały tylko w tym szaleństwie... Wznoszę się, nie patrzę w dół, Nie ma tam już mnie, Wystrzegam się iluzji, By w słońcu nie spalić się.

@Sabre_Wolfik "Paleta barw" Maluję świat paletą barw. Wszędzie kreski narzucone, Każda plamka miesza się, By dać obraz nieskażony. Stoję nad mym dziełem, Niezbyt wykrzywione, Nawet kształtne, Hura... Nie zapłoną stare żale, W pędzlu gorycz się zakryła, Marzenia zachowane; Poza obrazem świata nie ma.

Czy znasz to miejsce, Które zowią rajem? Czy masz pojęcie, Co się stanie, Gdy znikniemy we mgle razem? Niech otchłań nas pochłonie, Niech duszy zagwarantuje dobry koniec. Czy znasz te otchłanie? W nich czas nagle staje - Horyzonty się zamykają I marzenia gdzieś znikają. Obudź mnie... Niech ta pieśń Symbolem będzie, Niech nie da odejść W zbyt martwym pędzie, Cholernym pędzie, Który zanika... W dolinie niosą mnie, W dolinie zakopują mnie, W dolinie niszczą mnie, Oczekują, że już nie zmienię się.

Tekst bardzo oddziałujący na wyobraźnię, podoba mi się użycie herbertowskiego zabiegu z brakiem interpunkcji, bardzo dynamiczny. Pozdrawiam

Stare, Nowe, Nieprzyodziane, Zakłamane, Te Framugi, Proste Wzory, Jestem Przecież - Obłożnie Chory... Szukam Tego... Zgniłego... Pejzażu... Jestem - Coraz Bliżej, Nie Za Blisko... Wielbię Te Przestworza, Niespełnione... Cierpię W Trwodze, Cały Płonę ... Podaj Mi Tą Dłoń, Skażoną ... Tą Nikczemną, Okaleczoną ... Ja Uzdrowię, Ją Znienacka, A Sam Spłonę W Cieniu Zgniłych Barw... Nie Zapomnij Tylko O Mnie, Chociaż Ja Już Dawno Nie Ten Świat...

@bazyl_prost Ciekawe skojarzenie ;) lubię ptaki ;) skrzydła są dla mnie symbolem wolności, nieprzeniknionych możliwości, które nie zostaną stłamszone mimo licznych przeszkód.

Mam je na sobie... Piękne i mocne... Niezwykłe i zwycięskie Czarne skrzydła. Lecę, upadam, W rutynę wpadam... Przy tym zakręcam I gubię się w myśli slalomie. Lecę, upadam, Skrzydła powykrzywiane, Łez przelanych nie zwrócą, Ale latać wciąż mogę. Lecę, upadam, Lecz znów się wznoszę... Wyczuwam wietrzną wstęgę, Czas wyruszyć w kolejną podróż.

Biegnę przed siebie, Oszukać nikogo nie mogę, Szukam, naprawdę tego, Lecz nie dotarłem. Biegnę przed siebie, Wiedząc, że to na nic, Lecz wciąż szukam I pragnę zdążyć... Biegnę nim się skończy, Nim zatracę całkiem rozum. Będzie tak, jak dawniej, Tego sobie nie wybaczę. Biegnę uciekając, W szaleństwie bezwiednie Się zanurzając, By żyć, nie zacierając się.

Chciałem... Ale już nie chcę... Miałem... Ale już nie mam. Nadzieja...! Co to...? Wszystko pochłonęły martwe marzenia. Potrzebują odżyć, Wznieść się nad Himalaje, Żeby ujrzeć to... Że coś po nich zostaje. Może tego nie widać. Życie zbyt pochłania ich barwną poświatę, Która ostatnio sczerniała... I przypomina bardziej kostuchę, niż otuchę. Jednak funkcjonuje... Tak, nie chcemy ich dostrzec, Poddajemy się bez walki, Bo tak najłatwiej. Nic się samo nie stanie, Musisz temu dopomóc, Nie wierzysz, to uwierz, Może powstaniesz z niepewności grobu.

@Sylwester_Lasota Z tego co widzę to w końcówce powinno być 'rozpuszczonych', ogólnie to było takie rozproszenie różnych myśli :) Również pozdrawiam.

@M_Patriota Te stany przeżywa każdy w większym lub mniejszym stopniu. Najtrudniej jest jednak je wyrazić i nauczyć się z nimi żyć. Ale z drugiej strony bez nich byśmy nie poznali siebie.

Tyle do stracenia mam, Kiedy jestem całkiem sam. Wokół tylko nędzny pył, Czuję się, jakbym znów tu był... Zgubna trwogo, Martwa nadziejo, Wspaniała księżniczko, Tak niewiele do zbawienia. Budzę się ubrany W podarte sukmany, Chodzę kalecząc stopy, Żebrząc nawrotny. Przewracam wywracając się, Odwracam zawracając, Znikam w przepływach deszczu, We mgle rozpuszczonej.