Bartłomiej_Kusior

Planeta czyściec Planeto, grzechy kwaśne sącząca Ślepych starań strugi wpijająca Domem, ciężkiej modlitwy ostoją będąca Stóp mych bezrozumnych tętent znosząca Powracam z grobu, nowo odziany I znów - wierząc, że ostatni raz zadam sobie te same rany Nieświadom zbawienia oddalę jego czas. Planeto, ogrodzie rajski w betonie zdobiony, Pałac w tłustym cierpieniu smażony kolejny postawię. Otóż o to chodzi! - pomyślę gdy będę już stąd odchodził. I stojąc nagi w Piotrowej bramie, - Gdzie czyściec? - strwożony, zadaję pytanie - Czy głucha przestrzeń słyszy me wołanie? - Ależ tak! Stamtąd wracasz Panie!