[las]

@Waldemar_Talar_Talar dzięki!

[las]

@Kapistrat Niewiadomski Dziękuję

[las]

z gałęzi zwisały totemy

nie powinno cię tu być

ale czy ja tu jestem?

przecież nie ma tu nikogo

 

woń żywicy przypominała:

tak pachnie czas

i tak pachnie człowiek z nim pogodzony

 

drzewa mchy mogiły

potokiem płynące stare siły

to inny swiat

musisz wstrzymać oddech

 

strzeliste wieże świerków

przebijały pajęczynę mgły

 

oto ona - brama bez drzwi

ciemność w której może być wszystko

na progu zakołatało serce

pora wnieść cały swój bagaż

 

zawołałem

jaskinie odpowiedziały

 

zostaw to wszystko za sobą

[pamięć]

stał uśmiechnięty spokojny obecny

jego dłoń na klamce otwartych drzwi

jakbyśmy wciąż mieli wybór

 

mówił: wyjdźmy razem

usiądźmy na ławce

pokażę ci lato

 

spytał: pamiętasz Kołobrzeg?

chcę mieć z tobą zdjęcie

polaroid błysnął jak niepewna przyszłość

 

pamięć

dotyk na płynnej tafli lustra

kurz wolno opadających wspomnień

woda która już nie wróci do gór

[bliżej]

Rozdarte dżinsy
kilka butelek po piwie
a między nimi coś straconego

 

Chłód sączył się z księżyca
na jego nogach pustynia gęsiej skórki
stałem obok przez tysiąc lat

 

Ognisko dogasło
ależ byliśmy głodni
ależ byliśmy głodni

[świątynia]

Dzięki, miłego!

[świątynia]

czym jesteś jeśli nie świątynią?

 

ramiona kolumnada
język hostia
twarz ołtarz

 

niczym ornat zrzuci mury ten
w którego nie trzeba wierzyć

 

przygasi żyrandole oczu

 

przez kielich dłoni po oraz ostatni
przepłynie święte wino

 

słychać w nawach echo moich kroków w tobie
nie czułem wcześniej tej pustki
tak cicho potrafi być bez modlitwy
 

[Czarodzieje]

Brzegiem morza szli czarodzieje

Siedziałem na trawiastej wydmie

i nie byłem pewien czy mnie spostrzegli

To z resztą bez różnicy

Nie trzeba patrzeć żeby wiedzieć

 

Pamiętam dźwięk lekko rozkołysanego we mnie dzwonka

Który wtedy oznaczał zazdrość

i poruszany wiatrem dzwonił raz po raz

Zazdrościłem czarodziejom ich spokoju

Niemal nieśmiertelnego –

Spokoju graniczącego z panowaniem

Gdyby spokój był insygnią byłby berłem w rękach czarodziejów

 

Dokąd szli czarodzieje pozostaje mi tylko

zgadywać

Jakąś bramą musieli się tu dostać więc jakąś bramą

muszą opuścić to dziwne miejsce

Wiele miejsc byłoby pięknych

Gdybyśmy byli pewni że nic poza nimi nie istnieje

Tak samo jest z czarodziejami

 

Ale trawę w której siedzę

i mnie

zabija ta sama siła

W przeciwnym razie poszedłbym z czarodziejami

Szedłbym pograniczem które zawłaszcza sobie fala

i którego nie chce oddać piach

Dobrze wiedzieć że w jednej chwili można odejść płynąc

Być tak blisko zatracenia co ratunku

 

Falochron lodołamacz przeznaczenia

Pot płynący z czoła skóra koloru sepii

Słońce za plecami zamykało czas

Brzegiem morza szli czarodzieje

[chemia]

gdy przychodził robiło się ciemno
wysysał ksenon z mojej głowy
zamykało się światło oczu

zdawał się być taki wysoki
jakby wypełniający płuca hel
dumnie unosił jego pierś

palce sprawnej ręki
nagle tak niezdarne
bo on był jak rtęć

[obiektyw]

w szkle jej spojrzenia
odbijało się zdjęcie
trzymane w drgającym statywie dłoni

oczy przeszywały fotografię
rozpruwały kliszę
powielały obraz

w sepii tęczówek
twarz ujęta migawką powiek
rzut znajomych brył w ciemnię umysłu

[uwieczniony]

gdy wywołasz mnie w ciemni
pokażę ci świat
który chciałaś we mnie uwiecznić

ukażę się powoli
osadzę się nefrytem
na twych strachliwych ustach

nikt już nie odejdzie
ze stanu nieważkości
moich długich nocy

[****]

nie wyjdzie
nie z niej tym razem
ten kojący, kojący księżyc

[głuchy trębacz]

Czy znalazłeś pokój głuchy trębaczu?
Czy w głuszy twojego umysłu scena otwiera się gromkimi brawami bezdźwięcznych dłoni?
Czy kurtyna rozsuwa się z kłującym piskiem karniszy, który nigdy nie dobiega do ciebie po metalowej szynie?
Czy zgiełk światła dochodzący z reflektorów brzęczy pod szeroko rozpostartymi powiekami?
Czy muzyka, którą tworzysz, ma tak na prawdę swój koniec i nad urwiskiem zmysłu ustaje melodia?

Bileterka cicho komplementuje występ.
Sprzątaczka wyszeptuje coś nad wiadrem wody.
We foyer milcząca ekscytacja.

Stary słuch karmi się zapasem świętego spokoju.
Żywotny wzrok w podnieceniu obserwuje
jak na drgającym statywie
wiatr przerzuca nieskończone nuty.

[cisza]

zmierzch w przestrzeni
stała i ciemna nieważkość
brak wołania o pomoc

[odwrócenie]

zaczynam się odwracać

choć nie jak klepsydra
która wraca do własnego znajomego początku

ani jak kartka papieru
po której nie sposób poznać że się odwróciła

a i też nie tak jak matka ku dziecku
w moim odwroceniu nie ma radości
nie ma łaski ani przebaczenia
nie ma w nim nawet dwóch osób

odwracam się
jak przy zwierciadle
od samego siebie

[lalki]

martwe lalki mają tą samą skazę białkową w źle wykalibrowanych oczach,
zaćmionych, pełnych mętnej celulozy

tą samą nieruchomość
zupełnie jakby zrodziła je jedna matka - lalka klekocząca

lalki przybyły z pomiędzy zaciekłych szydeł osadzonych w kościstych rękach
i po drucie wyrywały swe ciało szpuli

nauczyły się chodzić, przełamując paraliż plastiku, waląc twardą piętą o parkiet
nieliczne jeszcze uwieszone na sznurach z dratwy przeszywających stawy - łożyska

lalki w swej modzie
przełamują tradycyjny szyk - owinięte starą zasłoną
zajmują ważne miejsce na skrzyniach

[droga]

i wartościowa uwaga! dzięki :)

[Ludzie poziomi]

Cytat

wiejskie kobiety w lesie zbierają poziomki
ale nikogo to nie obchodzi jak starannie po palcach
na czerwono życie spływa sokiem do ziemi

ładne

[droga]

o poranku się rodzę
przeganiam senną mgłę
pierwszy raz wstaję na nogi

gdzieś w południe uczę się życia
płacę za swoje błędy
w kasie supermarketu

po południu na działce uprawiam miłość
i sieję spokój

zaczynam się garbić chodzę o lasce
potem siwieję gdy słońce i moje ciśnienie
zaczynają opadać

kiedy nadchodzi noc umieram z pilotem w ręku
wędruję w stronę światła
wciąż włączonego odbiornika

[czas]

biło od niego przyjemne ciepło
nie żar, ani nie gorączka
po prostu nie czułem zimna

niósł mnie, potem ułożył na ziemni
wyśniłem sobie tą prostą prawdę
bez porzuceń i powrotów

czas między nami, mijają kilometry
droga nie staje się łatwiejsza
tarcza zegara słabiej odbija ciosy

ty - o którym nie powinienem wiedzieć
stoję w cieniu każdej wieści o tobie
powstrzymuję ruch, zachowuję ruch

[zegary]

Dzięki Magda :) uwagi od Ciebie zawsze mile widziane, tym bardziej Twoje wiersze!

Pozdrawiam!

[zegary]

nie ma zegarów

żadne ramię nie wskaże
odpowiedniej pory
jakie tworzywo da jej
miarę i skalę

podziwiam tykanie
jego uparte staranie
by dać wyraz nieskończoności

odchodzimy
bez dźwięku
bez przeskoku o centymetr
nigdy w zegara trybie rozkazującym

[prawda]

jest cisza, nikt nie woła
nikt nie pyta
prawda wisi na stryczku

[nie koniec]

Cytat

"nie życzę bezsensu, istnienia"
I wzajemnie.

No tak, bo domeną wiersza są logika i sens ;] mam nadzieję, że ironia wyczuwalna...

[nie koniec]

to jeszcze bardzo daleko
jeszcze nawet połowy nie widać
minęło niewiele czasu

nic jeszcze nie wyczuwam
gdybym czuł to w kościach
pewnie nadeszłoby to jutro

to jakaś pomyłka - ja, tu i teraz
ktoś mnie wymusił albo zażądał
no i tak jestem - w czasie, bez miejsca

nic nie dam, nikomu
nie życzę bezsensu, istnienia
nie da się powstrzymać