karola nowak

Bo tak na prawdę chciałabym wiedzieć dlaczego to Ja muszę się nienawidzieć dlaczego stąpać po granicy cierpliwości bezustannie czekając na jeden twój znak? Chciałabym też wiedzieć dlaczego twój uśmiech jest taki piękny oczy przeniliwe i zachowanie takie nieprzeciętnie idealne? Dlaczego też to Ty królujesz w moich myślach nie dając spokoju zagubionej duszy która- wkońcu- chciałaby zapomnieć i przestać kochać?!

(miłość nie zawsze jest szczęśliwa i odwzajemniona-w wierszach też nie musi być) Przepraszam... Najbardziej przepraszam Cię za to, że nie mogę cię kochać. Ty pokładasz we mnie wszystkie nadzieje, Widzisz coś, czego nie ma. Widzisz miłość, która nie istnieje i… Istnieć nie będzie. Bo ja nie potrafię obdarzyć nią Ciebie. Nie Ciebie. To nie ze względu na jakiekolwiek braki. Nie. Czy wiesz, że mógłbyś być nawet moim ideałem? Masz wszystko, co powinieneś mieć. Nawet i więcej posiadasz. Ale ja nie ideału szukam, bo sama nim nie jestem. I to raczej mi brakuje czegoś- miłości, którą chciałabym Cię obdarzyć. Jednak ja kocham innego, Takie to są zaplątane ścieżki miłości. Nie wiem czy z wzajemnością, i nie wiem czy to też ma sens. Może i cierpię, może i czasem żałuję. Ale kocham i chcę, aby tak pozostało, Na wypadek gdyby świat odmienił swoje role. Przepraszam więc.

Przez-dla-dzięki Tobie {chyba też konkursowy} To nie ja płacze, Tylko moje serce. Spływają po mej dłoni szczere czerwone łzy, Które nawet nie są łzami smutku i niezadowolenia. Odzwierciedlają mnie i moje uczucia… Ja w tym czasie zagłębiam się w mych myślach, Które podążają dalej niż horyzont, Tam zataczają koło by powrócić i wprowadzić mnie z powrotem w rzeczywistość. Budzę się wtedy ze snu i widzę, że Ciebie nadal przy mnie nie ma. Ale nie płacze, bo i Tobie mnie brakuje…