Magdalena Kuczkowska

Wpuszczam na łóżko światło księżyca Wtulam się w myśli łagodne i czyste Zamykam oczy, sny wchodzą słodkie Zanurzam dłonie w ramionach nocy Ciebie mi serce zsyła niechcący Za Tobą tęsknię zbyt mocno może Teatr swe sceny układa sprytnie Biegne i biegnę, lecz konam po drodze Sny rosną w sile, trosko skończona Rozmawiam z duszą o mej niemocy Roztaczam wokół słowa nieszczere Myślę o wiośnie, co przynieść mi zdoła? Potem juz rano, ciemność przemija Dzień znowu nowy, wstaje nieczuły Wołam do Ciebie, lecz Ty juz nie słyszysz Pora zapomnieć, już pora