Ida Arvona

dziękuję za komentarz, po sugestiach i przeczytaniu ponownym wprowadziłam kilka zmian. Język zostawie jednak na swoim miejscu :) co do kreski namiętności, wiersz nosi tytuł obraz, który powstaje niejako z kreski stąd kreska namiętności ;)

Namaluję cię językiem Po śladzie wspomnień Kreskę postawię namiętności byś poczuł jak się rodzi obraz Namaluje cię dłonią która najlepiej pamięta jak spaceruje się linią pleców gdy słońce wdziera się bezwiednie świt Namaluje cię spojrzeniem zatopionym w oczach twoich przesiąkniętym uśmiechem wciąż głodnym nienasyconym Namaluję cię oddechem Trochę tym przyśpieszonym troche tamtym spokojnym w ramionach uśpionym Namaluję cię tęsknotą za ustami za dłonią za uśmiechem za spojrzeniami.. Obraz skończony Słodko wyidealizowany Wyryty wspomnieniam skamieniały słowami