JaneLski

Wybiła północ kiedy już obrazy leniwe i cienie pod stoły schowane, lecz wciąż mnie przeklinają. Godzina i po, ale wciąż słychać wołania, zza okna śpiewają nagie chochoły i mrok okrążają bezwiednie. Upiorny bankiet puchnie od nadmiaru wilgoci, wtem ktoś zmierza, słyszę kroki i znów miną, zaklną. Ciszę... Świst, trzask i huragan w mojej głowie iskrzy. Proszę unikać głosów: mówili per bez tytułu. Nawet bym nie pisał, ale ten ekshibicjonizm; nagie beztwarze, czarne języki... a kiedy to było? Obdarte z szat wspomnienia które tylko pamiętam. (...) Już po czwartej, trzeba iść dokarmić antylopy.

Słowa, co budują nowego... lecz nie tylko słowa. Świergot plastikowych drzew oblanych promieniami pokoju. Dookoła weselisko lalek, a ja tylko kawa, papierosy, wino. Wszystko... Wszystko to jest też miłość i krew, animozje fioletowych głów - spleceni w ferworze pięknych ciał (finezyjnie skłóceni raz po raz). I staje się już, co dopiero przestało być niczym.

Mimochodem czeszę perukę tak świeżą po przebudzeniu. Robię makijaż godny japońskiej gejszy podkreślający zesztywniałe oczy i załzawioną mordę. (Twarz dziecka, zamknięta w próżni biseksualnego sumienia - nie uśmiecha się.) W południe tańczę kankana do odbicia w lazurowej ścianie. Pijąc wino zakochuję się w odzie do przechodzącej nieznajomej. A gdy słońce umknie za horyzont niebiańskiej nieskończoności, okrywam się wypłowiałym płaszczem, owijam szyję krawatem i skaczę by powtórnie utonąć we łzach.

Bardzo Panu dziękuję za komentarz! Odnośnie zestawienia prawda-fakt; fakt w mojej opinii wydaje się być bezsporny, zaś prawda zależy od kryterium przyjęcia danego faktu za prawdę. Trochę na przykładzie słynnego powiedzonka o różnicy między historykiem, a Bogiem... Dziękuję i pozdrawiam, JaneLski

W angielski dzień deszczowy, Po obiedzie bez rozmowy, Dzień jak dzień – sen jak sen; Ktoś kamieniem okno głaszcze, Ktoś pomylił prawdę z faktem, Wokół krew. Po lustracji mordobicia, W szklanym cycku – pośmiewiska, Dzień jak dzień – krew jak krew; Gdzieś zażywam spokój marzeń, Gdzieś zagrywa dźwięk uderzeń, Kret już wbiegł. Patrzy na mnie człek kudłaty, Chce spowiedzi – ach! dogmatyk, Dzień jak dzień – kret jak kret; Na odwyku z myśli własnych, Na ironię, nie z iglastych, Pyta mnie. Nie kontroluj wszystkiego – zacznij żyć! To nie czerwień tylko wolność – trzeba tyć! Dzień jak dzień – krew jak krew; Wnet opuścił me mieszkanie, Wnet więc wróci – wziął na chlanie, A to pech. W angielski dzień jaskrawy, Po szydzeniu na cień własny, Dzień jak dzień – sen jak sen; Ktoś rozpływa się wśród książek, Ktoś powiesił czyjś posążek, Czysty chlew. ----- Jako, iż jest to moja pierwsza publikacja w tym serwisie, chciałbym powitać wszystkich użytkowników. Postaram się być grzeczny. :) To, co powyżej, pisane było z nastawieniem na wykonanie muzyczne. Stare dość, z okresu mojej fascynacji piosenkami Jacka Kaczmarskiego (jak i całego trio). Konstruktywna krytyka mile widziana, choć szczególnie w aspekcie późniejszych publikacji które tak czy inaczej wrzucę. Ocena należy do was. :) Pozdrawiam wszystkich gorąco (bo gorący mamy dzień), JaneLski