BeataSzymańska

Znajdź ją we mnie znajdź Poszukaj ona gdzieś w duszy trwa Ciągle wieczna lecz uśpiona ta Namiętność ta pasja to ona Sprawia że to uczucie nie wygaśnie To uczucie będzie zawsze Pomóż ją odkryć odnaleźć Taka pasja nas połączy Ta namiętność się nie skończy Dotknij mnie obudź rozpal Już do końca ze mną zostań Bądź przy mnie zabierz tam Gdzie nauczysz mieć ją w sobie Wiem że ufać Tobie mogę Nie zabierzesz tego co odnajdziesz Tego co odkryjesz i czego nauczysz Bo Ty jeden wiesz że gdy dajesz namiętność Ona do Ciebie powróci

he! ładne, uwodzicielskie, bez zbednej objetości:)

Jak dla mnie strzał w 10. do kwadratu:)

Chce sie czytac, czytać,czytać i czytać!!!

Swietne, słodkie i szczerze brzmi:)

Pomiędzy kłamstwem, a prawdą jest serce- w rozterce. Kłamstwo po lewej, prawda po prawej, jest zmartwione wielce. Bo jak żyć pomiędzy dwoma światami jakby oba obcymi były Czy gdy odejdzie na zawsze będą one tęskniły? Kłamstwo tak je uspokaja choć niebezpieczne, Prawda rani, ale życie buduje mu pewne, Wygra ta prawda czy to kłamstwo, czy oboje będą żyli? Czy gdy odejdzie na zawsze będą one tęskniły? A czy warte serce uwagi któregoś z podmiotów? Czy warte miłości bez prawdy czy życia bez kłamstwa? Czy godne życia w ogóle, jeżeli takie rozdarte na dwoje? Czy przetrwa jeżeli wciąż będzie ich troje? Więc rozważa w głębi i podejmuje decyzję Bo czym jest prawda jeśli nie zgodnością z rzeczywistością? A rzeczywistość życiem? A życie sercem? Warszawa, 2010

Bądźmy jak te płatki-tylko te nietknięte Zawsze czyste i białe i zawsze piękne Nie opadajmy tak szybko i bądźmy wytrwałe Emanujmy skromnością i bądźmy stałe. W tle miejmy wodę tak krystaliczną Nie dajmy się jednak nią teraz zachłysnąć Nie warto być by tylko zabłysnąć Bo życie pokaże jak może być ślisko A w środku bądźmy tak żółte jak słońce Bądźmy łagodne jak tych płatków końce Bądźmy naturą samą, nie kiczem Bądźmy tym wszystkim i idźmy tak przez życie.

"Pustynią ma dusza, a źródłem me serce, Daj źródło mi drugie bym przemóc mógł suszę, Ja zapełnić pustynię mej duszy muszę. Utwórzmy oazę, precz z piaskiem pustynnym, Zalejmy go strumieniem uczucia - wody, Lecz nie pozwólmy arktycznym skuć go lody..." -trochę przekombinowanie i nic nie wyszło:( początek miło. B

podoba mi sie treść, piekny wiersz, poprawka lepsza:) B.

Wśród dotyku i oddechu Mego perlistego śmiechu Gdzieś na końcu czai się I ja pragnę tylko jej Razem może nam się udać Miłość może zdziałać cuda Wiesz to ty i ja to wiem Więc do pracy weźmy się Niech się pasją naszą stanie W tym pomoże nam ten taniec Zmysły już włączyły się Zbliż się do mnie krok nie ten Mamy czas nie spieszmy się Ona jest na pewno gdzieś Więc spróbujmy jeszcze raz Weź mą dłoń i dotknij twarz Rozpal moje nagie ciało Tak by było mi wciąż mało Bym swym żarem cię przenikła By nie była chwila zwykła Nie planujmy którą drogą Bo ta podróż jest przygodą Nie odkryję cię do końca Tajemnica mnie przyciąga Zgubmy się w wędrówce tej Chcę w labirynt wplątać cię Byś nie wymknął się tak łatwo W tym tunelu jest gdzieś światło Podążajmy za nią ciągle Na porażkę szanse wątłe Wiem bo to już stało się Rozkosz wypełniła mnie Lepszy raj i gorsze piekło Krótka chwila i cała wieczność Tylko jedno mam pytanie Kiedy znowu się to stanie Odpowiedzi szukam w tobie Uśmiech twój mi wszystko powie Wiem że podobało się Rozkosz wypełniła cię