eleanor abernathy

Tak bym to jakoś rozpisała : dojrzałe są zbierane bez pośpiechu myśli bez słów - słowa pomilczę poprzestawiam ciszę ciszy mi brak gdy krzyczycie ukrzyczcie moją niemotę wrócę pozbierać co rozsypane zostało zniesione jak pradawna opowieść o słowach bez słów

Fakt, nie ma co czytać - posucha. Ale nie mogę zbytnio krytykować bo sama mam bessę :( Różnica jest taka, że zdaję sobie z tego sprawę :)) Pozdrawiam

:I Zły to przykład dla dzieciaków walić laską po chłopaku :(

Samo zastosowanie porównania organizmu do naturalnego cyklu oraz użycie wyjątku, który potwierdza regułę, wydaje się nazbyt oczywiste. Mimo to nie można odmówić autorce naturalnej prostoty rozpisanej poetycko - którą najbardziej cenię. Pozdrawiam

prima aprilis :D dobre :D :D

A ja właśnie przy lampce :) z przyjemnością przeczytałam po trudzie dnia :)) Pozdrawiam

kiedy - wtedy, albo-może Za dużo. lubię być sam wtedy umiera czas albo zasypia idiota ona trochę ucieka jakby w siebie kiedy dotykam ciała są takie jednakowe lubią przenikanie geometria dawno napisana szepnęła że jest dusza Tyle dla mnie . Chociaż to i tak jeszcze poszarpane. Pozdrawiam

Daleka droga jeszcze przed Tobą. Czytaj poezje współczesną a potem pisz. Pozdrawiam

A mnie się tym razem podoba prostota przekazu. Popracowałabym jeszcze nad nim, np tutaj : ten sam wiatr wieje na polanie za rzeką i tu przez szparę pod drzwiami zagląda bzdura podpowiada że transparentny tyle razy już myślałem o nowym progu ale skąd będę wiedział że już wiosna i przecież mogę potknąć się wchodząc w z równowagi wyprowadzony świat Wyboldowane zdecydowanie obniżają poziom. W pierwszym przypadku nie rozumiem co te transparenty podpowiadają, w drugim zbitka wi z zupełnie nielogiczna, a słowo świat zbyt ogólne i górnolotne w tym zestawieniu wiersza. Nasuwa mi się proste zastąpienie np.: z równowagi wytrącone drzwi. W pierwszej też bym pomajstrowała i wyrzuciła drugie , [bo], [mi]. Pozdrawiam

Może i nie miło mięć tragicznego wydźwięku, ale pod skóra wiersza jednak mocno wyczuwalny. Pozdrawiam

Każdy sobie coś wybiera, to i ja uszczknę dla siebie: Pozdrawiam

Dla mnie wiersz nie jest zagadką. Prosta symbolika odchodzenia od korzeni/pnia z którego wzrasta podmiot to odchodzenie od przodków. Wybieranie odpowiedniej drogi z całym bagażem soków dzieciństwa. Przesiąknięci przeszłością. Podoba mi się koło, które zostało zatoczone w wierszu. Tym razem bardziej przekonywujący tekst. Nadal zbyt gładki. Czekam na skrywaną omszałość i szorstkość - będzie prawdziwie. Pozdrawiam

Nie tędy droga. Oklepane i wyświechtane. Pozdrawiam

Nie powala ale może być. Początek mnie razi. Tak dobrze umiesz liczyć w pamięci a tak wiele zdążyłaś zapomnieć. Wszystkie znaki, których dotąd nie znaliśmy - od okna aż do drzwi. Histeryczne ułamki, kropki spirale. Polecę nas rachunkom, oddzielę kreską od nieskończoności. Ile ci wyszło, kochanie? Nie zdrapuj tynku, to niekompletne równanie z dwojgiem niewidomych. Pozdrawiam

Poplątanie z pomieszaniem. Wyszedł kokon ;) Pozdrawiam

Zdaje się o matce boskiej ta opowieść ale jeszcze nie gotowa. Pozdrawiam

Jest nad czym popracować a to już dużo. Pozdrawiam

Czasem warto powstrzymać się od pisania, wiem z autopsji ;) Pozdrawiam.

Z komentarzy wynika, że jak nie chcesz napisać wiersza to nawet coś tam wychodzi ;) Pozdrawiam

Dojrzewający erotyzm, tylko dlaczego on jest znowu taki ładny, jakby nierealny. Pozdrawiam

diabeł tkwi w szczególe ;)

Ma to swój urok - niezaprzeczalnie. Pozdrawiam

ale dlaczego na cztery spojrzenia ? wierszyk taki tam pozdrawiam

Z przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam

Wierszyk nieudolny. Pozdrawiam