Robert Kalinowski

Wczoraj rozmawialiśmy o świecie doradzałem w tą niepewną pogodę byś pojechał nie w piątek lecz w sobotę odjechałeś ale niestety w inną stronę. Z niebios spadł deszcz ja mogę tylko wspominać na zdjęciach pełno łez gdy widzę twoje odbicia. Zostałem samotny wśród dorosłości ojcze! ojcze! nigdy nie ugoszczę już radości... ;(;(;(;(

Walczył za ojczyznę, słowem zawsze wygrywał, on kochał wszystkich, nawet morderców z piekła. Był mym bohaterem, od dziecka mówiłem, że gdy dorosnę, chcę walczyć nie siłą, lecz słowem. A gdy w kwietniu zmarł, modliłem się za jego duszę, aby w niebie mógł odpocząć, i spoglądać na mnie w wierze. Gdyż na ziemi, tylko się modlę, nie robiąc nic, bo tylko tak mogę, rozmawiać z nim.

Różo mego życia co czujesz? spójrz na niebo na gwiazdy widzisz tak to moje marzenia o Tobie. Idę aleją przepięknych krajobrazów ciągnie się nieskończoność ilość mych snów widzisz to są one słowa które wiedzą którędy pójść. Płoniesz w moich oczach od dawna tak mam Pamiętaj o rozkoszach wtedy gdy zgaśnie miłosny blask. Pamiętam te noce co były przepiękną rozskoszą choć mogłem zapomnieć na chwilę twą rozkosz. Bo wśród aleji róż podziwiałem ciało słoneczne tak mi było mało przy takiej długiej piosence...

Nadeszła zima.... Nadeszła zima długa i mroźna nie mam pojęcia do którego stopnia. Nadeszła zima za którą tęsknili tacy ludzie co ciągle o tym mówili. Ja samotnie przy kominku siedzę pewnie jeszcze nieraz coś ulepię może bałwanka nie tak małego dam mu garnuszek i coś ciepłego. By mi nie przemarznął biedny kulowiec nazwę go Romek takie imię ubogie będę z nim rozmawiał gdy zatęsknię bo tylko on zrozumie moje serce. A gdy zacznie topić się śnieg będzie to znak że trzeba chcieć chcieć zrozumieć czemu przegrałem i tak dziwnie w zimie się zachowywałem I tu już bajka kończy swoje kroki a morał tej bajki jest prosty trzeba rozmawiać z ludźmi na co dzień niż lepić bałwana i żyć samotnie.