[samotność]

Samotność jak papieros
Perwersyjnie przyjemna
Perwersyjnie ciepła
Zabija powoli
Od środka
To kaprys duszy -
Nierozsądnej kochanki uśpionych marzeń
To romans myśli z bytem
Ciała z przestrzenią
Samotność to wojowniczka
W wiecznej rozgrywce ze stereotypem życia
Samotność to anty-stereotyp
To jedyne prawdziwe uczucie
Którego nikt pojąć nie może
Choć każdy w nim trwa

[ot co...]

zamknięta na oślep
zatrzaśnięta
tkwię w trwaniu
trwam w tkwieniu
myślę o niczym
nic nie myślę
lecz czuję
łzę
na twym ramieniu
ramię twe w mej łzie

[moja muzyka]

fantastycznie! nie spodziewałam się, że wiersz, który powstał w ciągu chwili pod wpływem wrażenia, nie przedumany, nie przemyślany, po prostu napisany od ręki, tak jak czułam w danym momencie, wywoła takie zaciekłe dysputy. dziękuję serdecznie...

[moja muzyka]

otwiera pokłady podświadomości,
wpełza w ledwo istniejącą lukę i drapie,
łaskocze i głaszcze. pieści.
zadziwiająco niepodobna do siebie
rozwijam się jak liść sałaty.
i wszystko się zmienia:
perspektywa nie jest już tą samą perspektywą,
horyzont horyzontalnie nieważny.
pełne zaćmienie,
całkowite olśnienie.
zawirowanie w samej sobie.
rytmicznie nierytmiczna szarpię się w takt.
i nietaktem byłoby zasnuć się nią
niczym kołdrą. nie. to nie letarg,
to nie śnienie. to ja na jawie
jawię się w zupełnie innej barwie.
zapadam się w sobie i pachnę
wulkanem, kataklizmem, cyklizmem,
niecyklicznym zjawiskiem, co bywa - czasami.
i nagle deszcz - nie mokry. o nie. bynajmniej

[Erotyk]

Spacerujesz po mnie jak po mapie
A ja wypadam ze stron atlasu
I drżę, jak drży ziemia w Chile

I wypływam lawą
Spod gorących powierzchni atłasu
By spalić cię za chwilę

[jaskółka]

Cytat

w tym układzie stawia się raczej kruki

jaskółka to człowiek
obiektyw to życie
wolę być jaskółką niż krukiem - to takie osobiste fanaberie ;)

[jaskółka]

jaskółka raz złapana obiektywem
nie uniesie się wyżej
nie spadnie piruetem w dół

będzie tak wiecznie trwać
ze swym wyrokiem
kary śmierci
w zawieszeniu

[Dziecko]

Stepy Akermańskie w mojej głowie
Jaźń rozpływa się, wędruje
Czubkiem palca dotykam horyzontu
Balast wypada mi z serca, wprost
Na wrośnięte w skałę stopy
Podążaj! - Woła dziecko
Zamknięte w mojej skorupie
Szukaj mnie! - Prosi
Wyrywam więc z ziemi korzenie
I upadam...
Przekleństwo ciśnie się na usta
Pragnienie wzlotu pęcznieje
Ciągnę warkocz horyzontu
I wszystko mam na dłoni -
Przestrzeń nieograniczoną
Pociętą żyłami ścieżek