Paul Vunurt

światynie na ostrzu brzytwy zasypiaja w ten ponury wiatr duchy łez trzymane miedzy palcami jak uderzenia opuszczonych serc wołaja o zbawienie upadek marzen jest ciezszy niz olowiana kula a sumienie to kamien przywiazany do szyi topielca

Podobno umarli nie znaja umiaru w poszukiwaniu konca i to chyba jest wlasnie pieklo lub niebo dla naiwnych ktorzy wciaz wierza ze zyja po smierci

Burza marzen zrodziła pieklo w mojej glowie teraz juz nie jestem odporny na wiatr czuje jak przecina mnie na pol a wokol tyle ludzi nawet go nie zna biedacy czy szczesciarze? a moze zywe trupy... tego nie wiem. ja nie mam zbroi jestem nagi widze tylko ze moje cialo chadza innymi sciezkami i boli mnie kazdy spadajacy lisc natura sluzy czlowiekowi czlowiek sluzy naturze... Ktokolwiek chce poznac swoj los pojdzie na szafot bo przeznaczenie zawsze zabija gdy zyjemy najbardziej