Ignacy Saul-Kundera

Wrzawa wrzask Wszawa warszawa Nóg i kół Kul u nóg Setki, tysiące O bruk Stuk puk Pod ziemią Pociąg Niby zwierz Pożera nas By wypluć gdzieś Auto-bluzg, z ust Gdy potrąci Nas Wyrostek Tumor, na mózg Samochód – samstój Korek, nie mój! Klakson!... Mniejsza z tym Z auta widzisz Tylko mój tył! O co chodzi?! Co z tego wynika?! Nietzschego się nie spodziewaj Z takiego ot, wierszyka.

Wrzawa wrzask Wszawa warszawa Nóg i kół Kul u nóg Setki, tysiące O bruk Stuk puk Pod ziemią Pociąg Niby zwierz Pożera nas By wypluć gdzieś Auto-bluzg, z ust Gdy potrąci Nas Wyrostek Tumor, na mózg Samochód – samstój Korek, nie mój! Klakson!... Mniejsza z tym Z auta widzisz Tylko mój tył! O co chodzi?! Co z tego wynika?! Nietzschego się nie spodziewaj Z takiego ot, wierszyka.