Pajda

Niewinność nie ludzka igrając wśród uczuć trafiła na kamień

miało być coś lekkiego zwiewnego niczym babie lato zroszone poranną rosą lekko kołysze się na wietrze nie potrafię układać słów w poezje zanurzać ich w oceanie uczuć nadawać kolorytu jesieni miało być.. a wyszło jak szydło z worka irracjonalnie przesłodzone sokiem malinowym

rozchyliłam przywiędnięte płatki w nadziei na zmartwychwstanie tak bardzo chciałam ujrzeć po raz ostani wschodzące słońce listki moje tak bardzo przyległy do łodygi jakby chciały zachować swą zieloną świeżość nastroszyłam kolce - ostatni wysiłek tak na przyszłość - albo raczej na wieczność ukrytą przede mną samą taka moja samoobrona wszak zastanawiająca jest we mnie siła walki o przetrwanie zresztą kto by tam chciał zaatakować zwiędłą różę ...