Nastka*

Na lśniących kaflach połyskują skorupki serwisu. Musiałam go potłuc, przeciez dostałam go od ciebie... Te piękne w maki spodki roztrzaskaly sie od razu. Gorzej z filiżankami, nie dawały za wygraną. Kubek, z którego obydwie lubiałyśmy pić ma tylko jedną rysę- nie zbił się. Dziwne, taki trwały, przeciwieństwo naszej przyjaźni. Nie mogę go używać, ciągle słysze odbijający się od niego Twoj śmiech, który niegdyś był radosny, pełen optymizmu. Teraz przerodził się w fałszywy, pełen pesymizmu.