[Cztery pory roku]

Przyszła wiosna
Miłość budzi się,
Rozkwita
Szuka nowych twarzy
Ma. Znalazła.
Jedną,
Jedyną
Twarz
Z tłumu ludzi,
Jeden
Jedyny
Głos
Z ogromu dźwięków

Jest gorące, upalne lato
Miłość rośnie, wzrasta
Jest silniejsza, wytrwalsza
Nic jej nie zniszczy

Nadchodzi jesień
Chłodna jesień
Miłość choruje
Zostawia uszczerbek

Pojawia się mroźna, dokuczliwa zima
Miłość chciałaby się rozwinąć,
Nie może
Tak trwa w niepewności
Nic się nie zmieniło

Kiedy przywitała ją wiosna
Już nie szukała
Wolnych,
Zagubionych
Twarzy
Przetrwała wszystkie niepowodzenia
Jest wieczna

[Radość mojego życia]

ok, postaram się ;)

obym tylko znów nie dostał mandatu jak teraz ;D

[Radość mojego życia]

dzięki za komentarze i szczerą, surową, lecz konstruktywną krytykę :)

trochę ostre słowa ale wiem przynajmniej gdzie popełniłem błędy ;)

jednym słowem do kitu :(

ale dzięki :D

[Radość mojego życia]

nie zawsze z wierszem będziemy płynąć, w niektórych momentach bywa że zatrzymujemy się, albo płyniemy, lub toniemy, bo nie wiemy o co chodzi

ale dzięki za sugestie :)

[Radość mojego życia]

faktycznie ale to wyznanie do Polski może być także wyznaniem odnoszącym się do kobiety, na pierwszy rzut oka wydaje się że to właśnie miłosne wyznanie, moim skromnym zdaniem ;D

tylko nie wiem czemu chaotyczny?

[Radość mojego życia]

Gdzie jesteś?
Wiem, zawsze
Co robisz?
Wiem, ciągle
Pragnę teraz...
Ja wiem, Ty też
Jestem... Szalenie...
I Ty
I zazdrosny, bardzo
Wiem, niepotrzebnie
Gdy Cię nie ma drżę cały, słabnę
Tak, wiem, nie będę
Czekam, nieustannie
Wiem - i Ty
Nie mogę, nie umiem przestać
I nie chcę
Co dalej?
Ja też nie
Co mam robić byś zawsze mówiła mi?
Wiem, tylko być
Czy nikt i nic?
I Ty bądź spokojna

Widzę tylko Twoje oczy
Tylko Ciebie widzę
Czuję tylko Twój dotyk
Tylko Twoją bliskość czuję
Tylko Ty, jedynie Ty

Twój uśmiech jaśniejszy
Niż słońce w zenicie
Niż księżyc w pełni
Twoje oczy piękniejsze
Niż tęcza na niebie
Niż zorza świetlista
Twoje dłonie delikatniejsze
Niż kropelki rosy
Niż płatki śniegu

Twój uśmiech - tak cudowny, tak słodki
Rozświetla mroki ciemności
Twoje oczy - głębokie spojrzenie
I wiesz, czujesz wszystko, wszystko
Twoja postać - jasna postać
Blask pośród szarości dnia
Sens

Kiedy czuję Twój jedwabny dotyk
Jakby czas nie istniał -
Nic innego, prócz ciepła Twoich dłoni
Kiedy dotykam policzkiem Twojego
Jak lekko opadający listek -
Czy jeszcze jestem tu, czy się unoszę?
Kiedy nasze oczy tworzą jedność
Jak iskierki płomyka, kropelki wody -
Tylko Tobie jedynej w oczy tak patrzę
Kiedy widzę Twój uśmiech
Jakby nie istniał smutek, ból -
Tylko do mnie tak się uśmiechasz

Ty wiesz i ja wiem
Gdybyś milczała
I ja milczał
Gdybyś nie powiedziała
Ja nie odpowiedział
Gdybyś nie spojrzała
I ja nie spojrzał
Gdybyś nie poczuła
Ja bym poczuł - lecz
Tylko tyle, nic więcej
Gdyby Cię tu nie było
Ja bym był, ale
Jakby mnie nie było

"Nie pytaj co ciągle widzę w niej, nie pytaj mnie dlaczego w innej nie, dlaczego ciągle chcę zasypiać w niej i budzić się. Nie pytaj..."

[Dyletanci]

dokładnie, moim skromnym zdaniem poezja to przelanie serca i duszy na papier, tego co w nas najpiękniejsze, niedostępne, czym dzielimy się ze światem

tyle osób pisało już o konstruktywnej krytyce i ramowaniu poezji, że szkoda to powielać

na stronę zaglądają mniej lub bardziej doświadczone osoby, więc korzystajmy z wzajemnego doświadczenia

pozdrawiam