Jakub Żurawicz

ewentualnie nawet gdyby nie było tutaj mowy o wspomnieniach, to można by to traktować metaforycznie, bo przecież "czarni jak smoła" to nie muszą być czarnoskórzy ludzie, no nie?;p

Chodziło mi tutaj o wspomnienia; być może trochę dwuznacznie to ująłem. Dziękuję za komentarze.

Ekspresja- gdy nanoszę wspomnienia, cichym szeptem zamykam usta czarnym jak smoła, stagnacja- gdy zostaję, choć wołasz, i nie czekam na łan słońca w łasce świtu, Hipokryzja- gdy trawię własne słowa sprzed chwili, kojąc się bólem z radością jak fakir, jestem tym, który mi zawinił, przez pustkę, przyodziewając stygmaty;

Faktycznie. Nie zauważyłem, przepraszam. W takim razie proszę o usunięcie;)

tzn? bo w zasadzie nie mam pojęcia o co krzyk..

Witam, jest to mój pierwszy 'wiersz'- piszę po swojemu, właściwie nie przestrzegam żadnych zasad czy coś. Na co dzień pochłania mnie muzyka i zazwyczaj jeśli coś już piszę, to są to teksty piosenek, jednak od pewnego czasu zacząłem bardziej się interesować wierszami. Liczę na konstruktywną krytykę i ewentualne rady na przyszłość. Bezgraniczne oceany beznamiętnej insomnii, rozdzierają blade myśli jak serce uczucia, pochłaniają sny jak niezliczone z moich fobii, zamieniając nadzieję w zimny powiew ukłucia, Bezgraniczne oceany beznamiętnej insomnii, chłoną skupienie- ucieka nam jak przez palce, iluzje- dziś to jedna z moich fobii, obsesja- gdy snuję te iluzje na kartce; Z góry proszę o względną wyrozumiałość;)