Kamil Mucha

Uwolnij się Przyjdź do nas Zatopiona wiaro Z odmętów duszy Błękitny motylu Zamknięty w Puszcę Gdzie utknąłeś Szansy wyjścia nie dostając Potrzebujemy Cię W Tobie cała Nadzieja Pozdrawiam

Co zrobisz, gdy zabraknie uczuć? Wiary w otaczający nas świat. Zgaśniesz wraz z nim, czy rozpalisz cudze dusze, by światło jasne dawały i niczym latarnie na morzu drogę innym wskazywały? Zdecyduj się szybko czas ucieka

Spacja się wkradła w trakcie pisania. Co do wielkich liter, to postaram się. Dziękuję Faktycznie, mój błąd. Poprawione

Ukryty płomień Rosnącej w nas nadziei Podtrzymuje od upadku Od zarania dziejów Daje nam drogę Gdy jej potrzebujemy Raduje się wraz nami Gdy do celu dojdziemy W każdym z nas płonie Maleńka iskierka Zgasi się czy rozpali Pyta człowiek, bo sam nie wie Czy uczuć mu starczy By nie paść martwym Wśród świetlanych cieni Czających się w duszy Krąż dalej wokół niego Nie strać go z oczu

Kolego kolego Czemuż tak cierpisz W mękach przeszłości Demonów? Wszak nagroda czeka Wśród przyszłości Aniołów Piękno i chwała A nie męka i smutek Było – minęło! Ale to co będzie Trwać nie przestanie Pozdrawiam

Dla każdej nie trzeba, ale dla niektórych to czasem wskazane ;) Pozdrawiam

Odziana w błękit Tonącego morza Gdzieś tam sobie stoi I czeka Aż na dalekim horyzoncie Mglistym i zwiędłym Książę w swych szatach złocistych Na białym koniu W królestwie światła skąpany Pojawi się I wyrwie ją z mąk Ludzkiego życia

Och mój Ty przyjacielu Co spokojnie sobie W kąciku stoisz Nigdy nie odmówisz Prośbom moim wielkim Nie obrazisz się Gdy Cię dotknę A gdy poproszę, Świat dla mnie Całkiem inny tworzysz, Gdzie twe dźwięki światłem A rytm mym królem,

Racje masz z tą inwersją, zapamiętam na przyszłość, a za komentarze, dziękuje. Pozdrawiam

Zakochał się człowiek W istocie innej Żywej Gdzieś pod jasną skałą Miłości słowa wyznał Wybranka jego jednak Wybredną kobietą była Odrzuciwszy kochanka Przebiła serce młodzieńca Nie w sposób pożądany On zaś Wiedząc, że klęska mu Pisana Dążył do śmierci By jej się upodobać I umarł w zgubnych Ramionach miłości

Hmm... Ciekawy, ale nie do końca wiadomo, o kogo chodzi (czy o obecnego Premiera, czy Prezydenta). A poza tym, to nie podoba mi się słowna ofensywa osoby publicznej i to przy użyciu dość obraźliwych stwierdzeń. W poezji chyba nie o to chodzi. Pozdrawiam

Gdzieś nad niebem Samotny ptak krąży Szukając swej ofiary W zagubionej harmonii Życia Czeka i czeka Aż w końcu spostrzega swój cel Leci Coraz bliżej Łapie Odlatuje Wznosi się nade chmury Nad wschodzącego słońca królestwem A potem dopada go większy drapieżnik I cykl się zamyka

A gdyby posiąść wszystko Mieć królestwo po krańce Ziemii Pałac do chmur Chmarę poddanych Życie wieczne Czy byłoby miejsce na wolność? Czy Ty Byłbyś szczęśliwy Jak w złotej klatce będąc zamknięty? Pozdrawiam

Radosne dziewczę Co blask słońca rozrzuca Na otoczenia Cienie Gasząc je w swym promieniu Radości I rozpalając miłość Wśród całej ludzkości Pozdrawiam

samotna jak ptak delikatna jak róża zagubiona jak dziecko A gdzieś tam nadzieja zatopiona w morzu utraconej tęsknoty Za czym? Spokojem? Przyjaźnią? Miłością? A gdy już wyleje na siebie radość Wszystko inne zamiera w bezruchu Patrząc Podziwiając Jak roczne pory zmienna Krąży wciąż po ziemi Wiecznie Pozdrawiam

To coś Co sobie tak żyje Nawet nie wiem Co przeżywa Czy smuci się przy śniadaniu? Czy śni sobie w trakcie dnia? A może tańczy do niczego? Wiem tylko, że to To Przy okazji mam pytanie: Jeżeli chcę wrzucić więcej wierszy, to na każdy tworzyć osobny temat, czy w jednym temacie dać kilka? Pozdrawiam