make up

w porządku pani Doroto, ale, "nie pytaj czemu krzyczę w noc, te bomby lecą na nasz dom, i włosy twe i włosy jej już żywym ogniem pala się, nie pytaj dokąd biegnę w noc.............." a kuba z panią Dorotą bez chaosu, czytają sobie w łóżeczku poezję, i.

kuba, a ja się cieszę, że pomogłem, też się do Ciebie uśmiecham, i.

kuba, ten Twój wiersz - to proteza wiersza, ani mądrości, ani uroku, ani........ takie, białe gumowe fortepiany na których biali poeci wygrywają swoją pustkę ale, bez urazy, proszę, i.

kuba, nie wspominając już Twojej prostackiego i napastliwego komentarza, więc tak, żeby się nie rozwodzić nad zawiłościami filozoficznego rozumienia rzeczywistości, załóżmy, że żyjesz w okupowanej Warszawie, wokół terror wojny, a Ty? Ty wiedziesz spokojne, ustabilizowane życie! daj spokój, nie ośmieszaj się kolego, i.

kuba skawa, może Ty sam masz chaos w sobie samym, nieuporządkowanie po wódeczce albo innych smakołykach, chaos życia to coś innego, to nieuporządkowanie świata obok nas, tego wszystkiego co się dzieje bez naszego udziału, kiepsko kuba wypadł ten Twój komentarz, bardzo banalnie i płasko, i.

Arek, "wywleczony" z siebie, pewnie mało urocze wyjaśnienie, ale prawdziwe tylko tak umiałem to opisać, dziękuję, i.

mrok, mrok, mrok samotne zapominanie anka podwija mi rękaw koszuli chwila zastrzyku uśmiech na spieczonych wargach urywki jakiejś rzeczywistości fragmenty życia wiatr podwiewa jej sukienkę ona drobnymi ruchami dłoni naciąga ją na kolana schyla twarz, włosy wymykają się spod beretu z tych dni wysączyło coś całe światło szukam przyczyny i skutku jedynego wymiaru który daje mi wolność chaos życia masakruje marzenia moje marzenia