ella123

Szare przestrzenie martwych myśli. W naniesionych mozaikach nadkojarzenie twarzy. Przebiegłe zależności filtrami splątane. Krzywizna znaczeń w mimice błazeństw niewspółmierna. Przez kamienny liryzm odkrywa wręcz wymusza bezkorelacyjne werdykty. Milczącym ustom ślepo obserwujących oczu na codzień chodzi o to tylko, że utykają śmiechy, nie do przełknięcia. A tkwią.

pole wieloletnie wierszy od dołu ostatnia otwiera nie domyka zgnębiona na pulpicie sekretarzyka porozcinane koperty wśród jeden po dżdży niezapisany papier listowy w zagiętym rogu ukryte inicjały z drobnym maczkiem wstążeczką czerwoną zalakowany