[Vanitas]

Upadek anioła
To dla wielu znak.
Zrozumieć, że nie wszystko
Jest trwałe jak czas.

Radość i uśmiech
Jak smutek i gniew,
Nietrwałe i puste
Jak życie i śmierć.

[Kres życia]

Dziś siedzę tu, samotnie tak
I kreślę linie proste.
Szacunek, radość, smutek, gniew,
To tylko słowa puste.

Nic nieznaczące
W chwili, gdy
Wokół rozeszła się
Słodka woń krwi.

On wyczuł to, sprowadził sen.
Wraz z nim też ciemność błogą
I zapanował wieczny mrok
I cieni świat dokoła.

I tak mi przyszło żyć do dziś
I dalej po wsze czasy,
Nie znając kresu swoich dni,
Nie licząc kropel krwi.

[Ciemność]

Ciemne chmury są nad Nami,
Kryjąc Słońca jasny blask,
Niegdyś był on razem z Nami,
Teraz błądzić przyszło Nam.

Po omacku jak we śnie,
W korytarzach gęstej mgły.
Ona jedna Nas otacza,
Kryjąc szczelnie krwawe łzy.

Nikt nie zliczy godzin, chwil,
Jakie spędzić przyszło Nam,
Na marzeniach, iż przenigdy
Nikt nie pozna Naszych praw.