Sol7

Upadek anioła To dla wielu znak. Zrozumieć, że nie wszystko Jest trwałe jak czas. Radość i uśmiech Jak smutek i gniew, Nietrwałe i puste Jak życie i śmierć.

Dziś siedzę tu, samotnie tak I kreślę linie proste. Szacunek, radość, smutek, gniew, To tylko słowa puste. Nic nieznaczące W chwili, gdy Wokół rozeszła się Słodka woń krwi. On wyczuł to, sprowadził sen. Wraz z nim też ciemność błogą I zapanował wieczny mrok I cieni świat dokoła. I tak mi przyszło żyć do dziś I dalej po wsze czasy, Nie znając kresu swoich dni, Nie licząc kropel krwi.

Ciemne chmury są nad Nami, Kryjąc Słońca jasny blask, Niegdyś był on razem z Nami, Teraz błądzić przyszło Nam. Po omacku jak we śnie, W korytarzach gęstej mgły. Ona jedna Nas otacza, Kryjąc szczelnie krwawe łzy. Nikt nie zliczy godzin, chwil, Jakie spędzić przyszło Nam, Na marzeniach, iż przenigdy Nikt nie pozna Naszych praw.