Lift Angel

kobieta anioł czysta niewinna jak łza ulatuje tak...

Wyrwana z matni zła wtapia się w szkło łzami nieudolne próby przetrwania spełzają na niczym czy żyje? sama nie wie już nie czuje, nie płacze nie ma nierealnych marzeń bo i tak się nie spełniają odtrącona z okrutnymi wspomnieniami pozbawiona praw godzi się z losem po raz ostatni

Wypośrodkowana pomiedzy życiem a niebytem bezwolną egzystencją pretensjonalna pomiędzy prawdą a kłamstwem krztą obłudy cieniem nadziei skalanymi ustami słodko całuje na dobranoc niewinne dziecię nie przeczuwające niczego pomimo tych łez na policzku smutku w oczach zapachu śmierci oplatającego każdy skrawek marzeń

Idąc do nieba... zostawiając wszystko co mam i kocham podążając po woli krok po kroku niespotykanie cicho idę by spotkać tylko to co mi pisane stawiając niepewne kroki na ruchomych schodach do nieba z sercem pełnym wiary nie wierzę że to ja z lekkością podążam w stronę wiecznego światła