Puszka Balbinki

Zmęczeni humorami życia Spadamy z drzew Ostatni taniec W ramionach babiego lata Wykąpani w rosie W kroplach znieczulenia Odmawiamy Zauroczeni Chlebem błękitem Naszą modlitwę Droga zanurzona W żółtej jesieni Trzymasz mnie za rękę Uśmiecham się do Ciebie Nigdy Nie było tak pięknie

Dziekuje! To pieknie, ze sie komus podoba. Usciski od Balbinki

opisuje, masz racje. dzieki za wpis. Tylko uwagi pomagaja na zmiany i zamyslenie. pozdrawiam

Stoi jabłoń w ogrodzie, mocne ma korzenie. Puszy się kwiatami, kusi soczystymi owocami. Mocniejsza z roku na rok. Coraz pewniejsza swego szczęścia. Mocna, pewna swojej wiedzy, pewna swojego piękna. I gdyby nie ptaki. Myśli skrzydlate, mądrości upierzone, słowa dziobate. I gdyby nie ptaki. Skrzeczące prawdy o innym świecie. Prawdzie nieznanej. I gdyby nie ptaki. To nie opuściłoby jej szczęście. Nie musiałaby przejść długiej drogi, aby dojść tam gdzie jej korzenie.

dzieki za taki fajny wiersz to cos co lubie

Moze kiedys tez tak zablysne. Ladne. Pozdrawiam

To prawda, jestem bardzo chaotyczna . Pisanie naiwne. Wiersz wolny – typ wiersza, który nie należy... mozna i tak. Ale jestem szczera. Ucze sie. Lubie pisac. Gdy czuje to pisze. Ale dlatego tu jestem. Czekam na rady. Dzieki

to podobnie jak u mnie wiersz mnie dogania pisze potem czytam czasem jestem zdziwiona, ze napisalam to ja czasem wyrzucam witam i pozdrawiam

Dziekuje Wam. Za duzo kropek. Racja. Ciesze sie za dana mi pomoc w tworzeniu. :-)

Życie wypełnione oczekiwaniem. Może na cud. Zdolna , aby oddać siebie. Z uśmiechem. Na skrzydłach. Życie wypełnione zapachem róż. Pełne drżenia i ochoty. Szczęście namiętnie jak wąż, przesuwa się po moim ciele. Jeszcze nic się nie wydarzyło. Tylko myśl realna jak ogień. Gdy nagle nagie rozczarowanie stoi obok. Blade z uśmiechem bez zębów. Przytula mnie. Obrzydzenie. Zimnym, lepkim potem obmywa moje marzenia. Niesmak. Łza. Nieszczęście.

Ladny wiersz. Czyta sie lekko i zaskakuje, ze to juz koniec. Pozdrawiam

Ladnie, normalnie, z uczuciem... Usciski

Dzieki. To mile, ale takich linijek nie jest duzo. Raczej smutnie pisze. Ale bedzie tez cos wesolego. Pozdrawiam

Jestem poczatkujaca, nie oceniam. Odzywam sie, gdy mi sie podoba. Pozdrawiam

Uśmiech spotkałam dzisiaj na ulicy. Oczy rozpromienione jak gwiazdy na niebie. Myślę sobie wariat jakiś. Ucieknę, schowam się lepiej.

To cos dla mnie. Piekne. Dziala na moja wyobraznie. Pozdrawiam

Dzieki za rozmowe. No coz , czasem nie ma dobrego zakonczenia. Ale nastepne wypociny beda smieszne , dla rownowagi. Pozdrawiam

lubie Twoje wiersze. Sa jak gdyby niewymyślone :-) Zycze samych dobroci...

czasem za duzo slow gubi uczucie. A tu wszystko takie jasne. Pozdrawiam

Dzieki. To fajnie, ze ktos widzi pozytywnie moja prostote :-) Pozdrawiam

Ale Bazyl sie odzywa. Milo. Pierwszy moj wiersz byl anorektyczny, tu straszysz grzechotnikiem. Mam przestac pisac? Nie, bo ja to lubie i moze sie kiedys czegos naucze:-) pozdrawiam

Ból i jeszcze raz Ból dusi za gardło ściska w piersi garbi ciało zamyka oczy cichy niewidoczny przenika zlewa się z krwią płynie w żyłach zalewa myśli mdli osacza zwycięża

postaram sie przytyc, czekam na dobre rady, dzieki

samym internetem czlowiek nie zyje :-)))

Stoi stół. Na stole stoi biały talerz. Obok stoi szklanka. Gdy byłam młoda. Miałam męża i kochanka. Stół na osiem osób. Patrzy na mnie siedem zakurzonych krzeseł. Mogłam przecież zjeść z garnka. Gdy byłam młoda miałam. A teraz jedna łyżka mi wystarcza.