Malisz Ave

Bardzo mocny wiersz. pozdrawiam.

Chce byś przytuliła mnie zapomnieć nie potrafię kochać wciąż Cie chce więc przytul mocno mnie nie mów że to sensu nie ma nie nie potrafię tak żyć żyć bez Ciebie nie nie potrafię

Wierszy się nie pisze wiersze mówi się w myślach myśli przelewa się na papier następnie się je czyta czyta się w myślach.

w północnej części mojego miasta mieszka jedna piękna niewiasta chodzi na czarno ubrana stale lubi mnie trochę prawie że wcale ja się w Niej kiedyś zakochałem kocham Ją teraz bo kochać Ją chciałem.

idę w miejscu chrzani się wszystko chce umrzeć? chce kochać? nie wiem. wiem ze chce Ciebie. teraz płacze łza za łzą sekunda za sekundą chwila za chwila zatracam się ciemna otchłań moich uczuć niżej i niżej w ciemności znikam wyciągniesz rękę? pomożesz mi?

kocham, płaczę i zabijam świat się kręci i przemija każda chwila, dzień, godzina wszędzie błędy, moja wina być i nie być w życiu chcę pogmatwane myśli me rozsypane, zakręcone większość dni to dni spieprzone już kompletnie zwariowałem rozum w kawałki połamałem niech mnie ktoś uderzy w głowę bym znalazł życie nowe daj mi trochę zrozumienia bym się nauczył się myślenia

A jak inaczej miałem to napisać?!

Trzeba poprawić ale nie wiem jak. Help!

Ten cały mój świat nie znaczy nic pojedyncze zabójstwa i śmierć masowa wszytko to sprawia ze nie chce się żyć mętnymi myślami przepełniona jest głowa w tym świecie na schizofrenie chorym tylko niektórzy myślą o pokoju władza i pieniądze są wyzwaniem sporym każdy z nas stoi na tym postoju stoisz w miejscu sadząc że się ruszasz myślisz "jestem kimś" pracując jak mrówka tak naprawdę sam siebie zmuszasz do życia to nie jest prawdziwa wymówka zastanów się czy wolisz być wilkiem w stadzie czy chytrym lisem w kurniku...

w wierszu pisana Księżniczka zaspana o miłości wciąż myśli do swego pana by poczuć ten smak co dzień na znak miłości czeka kiedy poprosisz to i... zaszczeka..

Tego co było już nie ma... To co było, było jak sen... Tak bardzo bym chciał. Móc znów Cie dotknąć, usłyszeć z twoich ust "Kocham" żeby znów wrócił ten sen... Chciał bym śnić... snem wiecznym...

Czasem chce po prostu zapomnieć. Zasnąć i się nie obudzić... Czasem chce zniknąć... Nigdy się nie narodzić... Czasem odejść jest łatwiej... Tak by nikt nie pamiętał... Czasem śmierć jest rozwiązaniem... Tylko czy warto umierać?

Usiadła... Wstała... Usiadła... Sama nie wiedziała co ma robić... Podeszła do lustra... Widziała w nim swoje odbiecie i kogoś jeszcze... Kogoś kogo zaczeło jej brakować... Zaczeła płakać osuneła sie na podłoge... Wyjeła z szuflady żyletke, bez wahania zrobiła pierwsze cięcie... Na reku napisała... " Zawsze w moim sercu" " Zawsze moim sercem" Słowa te tak ją bolały... Ale wiedziała że nic więcej sie nie da zrobic... Zrobiła sie blada... Zasneła snem wiecznym... Na grobie do tej pory widnieje napis... "Dziewczynie która zrobi wszystko dla miłości... Rodzina i przyjaciele" Czarnym markerem ktoś dopisał... "Zawsze w moim sercu" "Zawsze moim sercem" Szkoda że tak puźno...

czemu nie zacząłem od „Piaskownicy” ? od razu na (głęboką)wodę, mój umysł dziewiczy od razu sto wierszy chce wyhodować najlepiej mi by było przed krytyką się schować :)

Południe- opozycjonista, pan ognia Wschód – niesie światło, powietrze Północ – płodność ziemi, niezależność Zachód - waz z głębin, morze, woda...

ten ból mnie dobija te uczucie zniewala ta miłość zabija żyć nie pozawala

ten ból mnie dobija te uczucie zniewala ta miłość zabija żyć nie pozawala

Gdy „Pedibus timor addidit alas” Wtedy „Plus potest, qui plus valet” I „Potentissimus est, qui se habet in potestate” Bo „Ubicumque dulce est, ibi et acidum invenies”. Tłumaczenie. Gdy "strach dodał nogom skrzydeł" Wtedy "więcej może ten, kto więcej posiada" I "Najmocniejszy jest ten, co siebie samego ma w swej mocy" Bo "Gdzie jest słodycz, tam i gorycz znajdziesz".

zaczynam rytuał własny posiadam pragnienie mój umysł jest ciasny samo usposobienie tylko w tej chwili mogę zacząć pożądać tych co kiedyś żyli pozostałości oglądać tylko chwila jedna znak od Hel śmierć nas pojedna odda nam tlen po złote runo wyprawa trudna gdy mury runą nagroda cudna budzę się wreszcie otwieram oczy nikomu nie powiem co działo się w nocy...

Idzie wiosna jak w piosence, młodzież trzyma się za ręce, ich spojrzenia w sobie gości, tyle szczęścia i miłości. Świat wydaje się uroczy, kiedy patrzą sobie w oczy. Bliskość ciała ich przenika, dookoła brzmi muzyka. Przytuleni blisko skroni, dotykają swoich dłoni, bije głośniej młode serce, kiedy kocha, kocha wielce. Gdy tak spojrzysz na tą młodość, też poczujesz słodką błogość, nawet kiedy srebrna głowa, te wspomnienia się zachowa.

Smutne.. ;( Po jego śmierci jakbym przestał wierzyć.?

To wiersz do mojej dziewczyny. Nie do ojca bo ojca nawet nie mam.

A powiedz mnie dlaczego nie położysz się Utulisz w śnie przytulisz mnie nie powiesz nie bo tego chce!

Rozrywasz mnie od środka. Grzejesz mnie w brzuszek. Jesteś tak słodka. Jestem jak łakomczuszek. Chce Cie smakować. Chce Ciebie kochać. Smak Twój jakby Malina. To Ty jesteś, moja dziewczyna. Wszystko bym dał. Za butelkę wina.

Idę do nocnego. Poproszę „Mocnego” Którego? Tego taniego.. Idę z nim nad Bzurę. Wchodzę pod górę. Siadam koło rzeczki. To początek wycieczki. Zdejmuje z pleców worek. Wyciągam korek. Biorę łyk z butelki. Nie duszą mnie bąbelki. Może to i wiśnia. lecz pachnie maliną. Pije jeszcze łyka. Płyn w mym żołądku znika. Zaczyna się kręcić. Smak znowu mnie nęci. Nie ma już nic. Skąd wziąć następne?. Pójdę do nocnego. Poproszę „Mocnego”... Dedykuje dla Ważny_filozof_z_Jabolem Pozdrawiam (no i fanów taniego wina!);]