Kaca_Karolina

Kiedyś bawiłam się w dziecinstwo , z uśmiechem na twarzy marzeniami o lizaku z brodatym staruszkiem na chmurce grałam w to 8,9 a moze 10 lat raniąc przy tym tylko ciało Dziś nie pamiętam smaku szczęscia nie rozumię uśmiechów z rodzinych fotografii Obdarta z dzieciństwa i przekonania o własnej dobroci tęsknie za lękiem tylko przed ciemnością [sub]Tekst był edytowany przez Kaca_Karolina dnia 28-07-2004 10:47.[/sub]

Patrzę na Ciebie nie mogąc przełknąć samotności poniżona przez uczucia żebrze o czułość. Nieobecna dla ludzi nie istniejąca dla Ciebie duszę się pustka naszej odległej bliskości

Modlę się - za rzucony w kąt długopis , porwaną kartkę , której jedyną winą było istnienie, za zagubioną w mózgu metaforę i uciekajace przede mną zakończenie Proszę pustkę by poddany aborcji wiersz zmartwychwstał.... [sub]Tekst był edytowany przez Kaca_Karolina dnia 22-02-2004 22:12.[/sub]

"Wedlug mnie wiersze to nie tylko uczucia autora, ale rowniez uczucia odbiorcy, które trzeba rozwinąc w umiejetny sposób.' Weronika Cała zabawa polega własnie na tym, żeby swoje uczucia wyrazic w taki sposób by odbiorca sie w tym odnalazł ... ale nie jest to oczywiscie rzecz łatwa.... Dziękuje za opinię i pozdrawiam

Czasami - jestem pewna tylko niepewności, gubię się w szybkości przemijania, bojąc się żyć pragnę szczęścia, marzę o zmianie mocno trzymając przyzwyczajenie za rękę. Czasami krzyczę na tą dziwną postać w lustrze – ona jest tak bardzo zakochana w błędach, jej jest tak trudno być dobrą ......

Szukam siebie w symetryczności ciała w kałuży i w szkle na kartce papieru i w tuszu w wędrówce podświadomości i wśród myśli przeszukuje szafki wspomnień rozmawiam z teraźniejszością zaglądam do marzeń szukam..... szukam..... szukam.....

Bardzo dziękuje:) Jestem bardzo zadowolona, że się podoba ;] Pozdrawiam serdecznie

Moją dusze rozerwały jego myśli wyszedł z pokoju w którym było moje życie. Nadzieja zapadła w śpiączkę a optymizm ukrył się w pudełku zapałek. Plany kroczą na wysypisko a pamięć zapchana śmieciami przeszłości to zbędny element. Powietrze gnije a wam tak łatwo powiedzieć : "zapomnij"

Unoszę się Z psychodelicznym powietrzem by nie brać udziału w grze wieloznaczności Opuszczam granice swojego ja by nie słuchać rozmów sprzecznych myśli W dali zostawiam deptak rzeczywistości Kładę się do łoża wariacji Nie wiedząc czy czeka mnie pobudka

Ubieram Cię w bolesne metafory i skrzydlaste epitety Usiłuję zatrzymać Cię w literach, wyliczam efemeryczne radości, wykrzyknikiem wyrażam namiętność , marzę by kropka zakończyła ból Resztką sił wydobywam Cię na papier – czynię to by już się tobą nie dusić .......

Dziękuje ślicznie i serdecznie pozdrawiam :-)

podziękowałabym Ci za zapach wiosny za śmiejące się mlecze za moc wieczornej świecy za smutek gwiazd ścieżki leśne dotyk deszczu podziękowałabym Ci za radość życia za budzący się dzień za piękno nocy za moje jestem podziękowałabym Ci za wszystko gdybym tylko wiedziała gdzie jesteś

Cieszę sie ,że się podoba ;] Pozdrawiam serdecznie [sub]Tekst był edytowany przez Kaca_Karolina dnia 15-01-2004 06:52.[/sub]

Nocą , mówię do Ciebie .... Otulam się kołdrą minionego dnia Wtulam myśli w nadzieję Mówię do Ciebie , Z dziecinna naiwnością, czekam Może kiedyś odpowiesz

Nie ubieraj mnie w szatę swojej normalności Nie wycieraj pogardą moich marzeń Nie karz mi wierzyć w swój świat Nie muszę znaczyć dni kolorem twoich myśli

namiętność obija się o moje żebra przechodzi przez żołądek płynie z krwią nie chcę widzieć twego ciała nie rzucaj przelotnych uśmiechów nie chcę roztrzaskania mej duszy o kości