canducus artifex

i nikt nie zrozumiał ja zrozumiałem

>słońce smętne ponure bezimienne łopoczące tragicznym echem pozbawione jakichkolwiek szans znikające na naszych oczach bez perspektyw sensu miłości niczym przestrzeń wypełniona nicością skazane na wieczną udrękę dopóki nie zgaśnie jego żar nie wypali się do cna iskra ostatnia jedyna

smętne ponure bezimienne łopoczące tragicznym echem pozbawione jakichkolwiek szans znikające na naszych oczach bez perspektyw sensu miłości niczym przestrzeń wypełniona nicością skazane na wieczną udrękę dopóki nie zgaśnie jego żar nie wypali się do cna iskra ostatnia jedyna