Mari Kefar

I znowu mgła Okryła moją twarz. Zapragnęłam być sobą. Dotknęłam swoich myśli Koniuszkiem oddechu I zapadłam… W głęboką śmierć. Nie jestem śpiącą królewną, Ani królewną śnieżką. Nie czekam na rycerza.

Przebijając się Przez skorupę zgniłych liści Wychodzą na powierzchnię Ziemią niepożarte. Wygrzebują z ziemi ciała Zielonością owleczone I szczerzą białe płatki Zwodząc delikatnością szpetną… Przebiśniegi…