[złamane skrzydło]

to jest po prostu wspaniałe nie wiem nawet co napisać pozdrawiam

[ninfa]

przepraszam ale jestem dyslektykiem i to miało być jezioro nie jęzor
dziękuje za komentarz

[cztery pory roku]

Blask rosy na obliczu babiego lata
Czerwony smutek jesiennej buczyny
Słońce łagodne jesienny przyjaciel



Krokus gładzony ciepłem powrotu
Biel odchodząca przez zieleń wygnana
Wspomina stopy zlodowaciałe
Płacze potokiem do morza



Zapach deszcz na rozgrzanej drodze
Pozwala oddychać strudzonej wierzbie
Wiśnia w konarach już w słodycz obfita
Skąpana w rosie na usta twe czeka



Skrzącym diamentem już potok okryty
Otulone sosny w futro puszyste
Wielbią je iskry wieczorem białym
Już cisza

[Wiśnia]

Wiśnia w słodycz obfita
ust spragniona

[letni deszcz]

Deszcz na rozgrzanej drodze
pozwala oddychać strudzonej wierzbie

[ninfa]

Księżyc lśniący w ciemnym jeziorze
Mokry dotyk jedynej

[Taczmachal]

Po agonalnej nocy wstał żałobny poranek
znowu niebo okryte ołowianym całunem
budzi dzień płaczem mżawki
czy ma być tak zawsze

Panie podaruj świetlistą szatą przebaczenia
lub włóż mi w pierś bazaltowy głaz
Ciągle tkwi w mym sercu niezniszczalny Taczmachal
jak mam istnieć z tym żywym grobowcem

Nie marze o miłości zabierz te przekleństwo
Zbuduj ostrokół wokół mego serca
Niech przed następną mnie uchroni

[Andrzej dla jedynego prawdziwego przyjaciela]

Wszystkie drogi do Rzymu prowadzą
Nie idę już dalej tu zostanę
Może usiąść na chwilę mi dadzą
Usiądę na kamieniu i fajkę zapalę

Dlaczego do miasta wiecznego się śpieszyć
Nie lepiej w zadumie na moment spocząć
Tą chwilą jedyną się cieszyć
Psa do piersi przytulić Od życia odpocząć

Z marzeń niespełnionych utkam sobie koc
Otulę przyjaciela jedynego
Nie straszna będzie noc

Andrzej dla jedynego prawdziwego przyjaciela jamnika

[Koniec]

Ostatni liść na starym drzewie

Miłość konająca

[Początek]

Blady świt
Pierwsze spojrzenie