Już czas odejść w nieznane.
Może tam będzie lepiej?
Nie będzie nieprawości
i krzywd ludzkości.
Najgorzej opuścić drzewa,
mech i kwiaty na łące,
lazur nieba, tęczę,
wiosenne słońce!
Niech nikt po mnie nie płacze!
Nie chcę już więcej żalu,
tylko śmierć cieszyć się będzie
z haraczu i tego finału.
Przepraszam, lecz jeszcze słowo,
naprawdę było mi dobrze.
Za młodo iść w zaświaty,
za staro odziać się w wiosenne szaty.