Vorph

Dziś to mnie całowały zimne usta twoje przez sen lotosu pachnącego mnie całowałaś okruch świata żywego Rzucony w mroku ogordy zdzierałem dusze przez martwe kwiaty zguby w nich skryłaś moje uśpione demony W tym szalonym marszu duszy ziarno życia owijało swoje martwe kokony w witrażach ogrodu umysłu mojego spijałem myśli świata szalonego Tak wędrując w zimne marmury ćma ciszy wskazywała droge w kolebkę nicości gdzie świat mój Uciekający promień wzbił skrzydła ponad mary i łuny twoje po garść życia rzuconego na wiatr przez Boga naszego I tęsknota życia uderzyła w bramy świadomości nikłej po łzę zamknięta w embrionie czasu...

Dzieki za pierwszy koment;)

Dzięki za komentzrze fakt krótkie to co napisałem ale myślałem że dociągne reszte po tych uwagach w opiniach. Co do ostatniego komenta to sie gośćiu chyba za bardzo podnieciłeś pisze przecież że to pierwsza rzecz tego typu jaką napisałem pozatym to dział dla początkujących wiec rady są potrzebne a nie teksty daj typu spal to co napisales i daj sobie spokój Pozdrawiam wszytskich i dzieki

Witam dobry wiersz zakręcony jak lato z radiem wesoło i dziwnie się czyta pozdrawiam

Płacząca róża piękna dama martwych ogrodów Użyżniona trupem kwitnie dumnie Płomień świecy jedyny przyjaciel Na znak wiecznej miłości posadzona Płaczem smutku podlewana każdego dnia Trwa ciche noce i martwe dnie Jedyny piekny kwiat miłości

Prosze o komentarze to pierwszy kawałek prozy jaką jaki w życiu napisałem z góry dzieki za opinie i rady

Czarne chmury kłębiły się na niebie wisząc ciężko nad śpiącym lasem. Postać skrywana między obalonym drzewem sapała gwałtownie zasiskając spoconą dłon na oszronionej rękojeści miecza. Tętn kopyt rozciął gwałtownie leśną ciszę ukazując na mglistej polanie trzech zbrojnych jeżdzców.Sylwetki ich chłostał lekki zimny deszcz którego krople ściekały opadając na mokrą zdeptaną trawę.Pierwszy z zbrojnych wysunąl się lekko w przód błądząc oczami między gęsto posadzonym lasem.Zamarł gwałtownie a na jego twarzy pojawił się grymas bólu i zaskoczenia.Zbyt pózny był jego odruch gdy palec śmierci wystrzelony z kuszy utkwił w jego gardle.Zachrczał dławiąc się krwią która lała się z jego szyji.Ostatnimi siłami łkał chcąc nabrać powietrza.Runął na polane po sekundzie jego ciało było już martwe.Jeżdzcy Ruszyli ślepo przez mgłe w strone drzew.Nim koń mężczyzny dzierżącego obusieczny miecz w prawej dłoni wykonał dwa cwały z mroku wyleciał obracająć się szybko w powietrzu topór który wbił się w klatkę jezdzca przebijając mokrą zbroje.Stęknął i padł na ziemie z impetem a jego oczy spoglądały pusty w czarne niebo.Ostatni z zbrojnych wstrzymał konia wrzeszcząc wściekle. Wyjdż z ukrycia psu bracie i walcz! W tej samej chwili na polane wyłoniła się przemoczona sylwetka zakapturzonego mężczyzny. Stał pewnie na ziemi po której stąpał wyciągając z pochwy poszczerbiony miecz który nie raz dowiódł jego męstwa. Zatem podążałęś za mną aż w te knieje Baldorfie aby teraz zginąć od ręki która zabiła twego ojca .Wycedził przez zęby zakapturzony mężczyzna który tej nocy pozbawił życia już dwóch kamratów Baldorfa.

Dzięki za opinie wszystkim Maciej myśle że masz racje zbytnio opisuje wiersz może za mało zostawiam dla wyobrażni czytelnika

Widz że też sie bujasz to tu to tam;)wiersz ten czytałem na innym portalu wiec opinie znasz:)

Magią tu zawiało krótko i dobrze napisane

W mglistej poświacie nadeszła zakrywając świat szlifowaną krą Serce jak zimny czarny głaz Wstąpiła nagle ogarniając dusze melancholią uczuć Niczym ziąb przenikła głebiej w świadomości stan Zamknięty w kokonie lodowatych brył łkałem do świata spijając jej oszronione łzy Płaczący śnieg zakrył okna Pozostało tylko stare zlodowaciałe drzewo Ukazała całe swoje piękno mrożnego królestwa Wielka sezonowa królowa ginąca w promieniach wiosny

Dobry pomysł na wiersz ciekawe wykonanie

Wiersz wprowadza w ciekawy nastrój panna dla której jest pisany będzie z pewnością zadowolona

Wiersz w klimacie zakręcony ale dobrze aby widać po opiniach że zmuisił do myślenia a to już wielki sukces bo mnóstwo jest wierszy które po przeczytaniu nie wywołują emocji.Pozdrawiam

Dobra forma wiersza i klimat

Dzieki za naskrobane słowa w opiniach są dla mnie cenne pozdrawiam

Pierwsza czesc wiersza jakos sie dziwnie czyta a cala reszta ok

No tak to juz tu jest że jak cos zbyt doslownie napisze to smierdzi banalem to slowo czesto jest tu pisane.Co do wiersza mnie te banalne niby slowa nie kłują po oczach mi ten wiersz gra.Cos masz z skrzynka na mejla nie mozna poslac

Mnie ten wiersz trafil of poczatku do samego końca dobry klimat i zawarta w nim mysl

W cieniu ptaka który nigdy się nie wzbije czeka martwy kwiat na promień życia które umarło nienarodzone...

Dzięki za komenta.Juz 13 lat sie interesuje różnymi dziwnymi rzeczami tego typu nie wiem czy wyrosne z tego póki co taki klimat mnie kręci;)pozdrawiam

chyba masz cos z poczta posylalem ci 2 razy dzis mejla i wrocilo failed ;(

dobry wiersz pierwsza zwrotka najbardziej mi weszła chetnie na nim zawiesiłem oko

W ogrodzie szeptów miłość przed laty wyznali Za mogiłą pierwsze spotkanie Patrz niebo czarne my wreszcie razem! Tak to ja chociaż oblicze trupie Nie dla nas świat stary gdzie indziej miejsca szukać Pajęczyną czasu wreszcie nie spętani Płacze pochówka odległe nikt nie pamięta Chodż tam za cmentarną bramę gdzie ćma nocy Nie płacz podaj dłoń teraz my razem w kwiecie poza ludzkim wymiarem

Za to ty przeczytales miliony wierszy i jestes doskonaly mnie akurat nie kreci twoj klimat wierszy ani w jaki sposob sa pisane co do czytania wierszy to czytam takich autorow takich jak Bandurski.Doskocz,Majewski,Micinski lubie ich klimat i w takim staram sie pisac ale ich wiersze dla niektorych z was beda dobre na teksty do kapel metalowych albo pisane zbyt obrazowo czy doslownie nie wszystkim zatem mozna na tym swiecie dogodzic o tym wiemy jeden lubi taki klimat drugi woli co innego