Jacek Mucha

Oto mój komentarz. Nie ma tu, jak to zwykle bywa 'przy badaniu języka', słowotwórstwa bez podążania za czymś głębszym. Bardzo lubię Twoją refleksjość w werszach, sprawia, że człowiek zwalnia. Od jakiegoś czasu, zawsze gdy jadę autobusem czy trwamwajem "jestem wpatrzony w półrzezroczystość ludzi za szybą" (cytat z pamięci, może być więc mało dokładny:) Przyjdą lepsi, to więcej napiszą dobrego w swoich komentarzach :) Pozdrawiam.

Kiedy zestawienia słów okazują się dwuznaczne, lubię gdy owe dwuznaczności są mi 'ładne'. Bo co np mam myśleć o tym: kiedy otwieram spojrzenie siadasz mi na rzęsach :) Pozdrawiam.

Obchodzę razem z nim urodziny. Rzecz jasna, zachodzi między nami różnica wieku :) Sto Lat samotności to... ech, słowa nie oddadzą.

Co by tu jeszcze dodać po Oscarze? ... a gdzie choćby słowo o solówce na gitarze. Ech, co to za piekna prostota. Zresztą to moja ulubiona solówka muzyczna :) Pozdrawiam.

Jeśli organizuje się kursy jak osiągać szczęście, to czemu nie nauka pisania dzieł? Jeśli ktoś czuje potrzebę, to ja nie bronię. Podobno wszystkiego można się nauczyć. Aha, i jeszcze jedno - ja wierzę bardzo umiarkowanie :)

Najważniejsze jest uzgodnienie definicji jako fundamentów udanego dialogu :) indywidualizm m IV, D. -u, Ms. ~zmie, blm 1. «poczucie niezależności i odrębności osobistej; postępowanie odbiegające od ogólnie przyjętych wzorów, rozpowszechnionych sądów, stosowanej praktyki (czasem nie liczące się z normami społecznymi)» Wybujały indywidualizm. 2. filoz. «doktryna filozoficzna przyznająca istotne znaczenie tylko jednostkom, traktująca różnorodność rzeczy i zjawisk świata jako rezultat istnienia obok siebie nieograniczonej liczby odrębnych, indywidualnych bytów» 3. jęz. «wyraz, wyrażenie itp. będące czyimś indywidualnym tworem lub użyte przez kogoś w sposób szczególny, tylko u niego stwierdzony» Myślę, że trzeba być nieprzeciętnie inteligentnym aby myśleć, co następnie może skutkować w działaniu, w sposób inny od przeciętnego. Jednak oprócz wysokiego ilorazu trzeba chyba jeszcze posiadać charakterek pozwalający człekowi owe poczucie niezależności osiągnąć. ;)

Pankracy :D

Proponuję wiersze zadedykować Prezydentom Stanów Zjednoczonym, złotymi agrafkami przytwierdzając kieszonkowe podobizny takowych. ;)

Ciekawe czy można wykorzystać wyraz 'pan' i nie narazić się na owo porównanie?

Michale, a kto powiedział, że ja tak powiedziałem?

A ja zawsze na spacery sam wolę chodzić. Może dlatego śpię jak niemowlę. :) Pozdrawiam.

Zgaduję Michale, że zostałeś wampirem albo wilkołakiem, co można w wierszu odczuć :) Trochę agresji, ale myślę, że w 'dobrą stronę'. To ja może nie będę pisał co w wierszu jest dla mnie dobre, a co złe. Wiersz do przemyślenia, zatem podoba mi się. Pozdrawiam.

Ciekawe dlaczego tyle tutaj zwrotów typu: 'profesorze kant'? Chyba go lubisz. :) Niestety, nie można uciec od apriorycznych form zmysłowych. :( Szkoda :( Poprzednie przypadki Pana X bardziej mi się podobały. Pozdrawiam. PS. A ja poproszę w następnym wierszu o Heglu :)

Wszystko mogłem opisać prostymi słowami tudzież wyrażeniami. A teraz komplikuję wszystko na potęgę. Dochodzi już do tego, że metaforyzuję metafory :D Pzdrwm.

Czy Tyś częścią tej siły co wiecznie zła pragnąc wieczne czyni dobro ? :) Chyba rozumiem, ale to przez moją wybujałą wyobraźnię ;) Pozdrawiam.

Zastanawiam się nad logiką wersów Rozbitych myśli korowodom ptak skrzydłem niebo tnie na pół. ... no ale to przecież poezja :) Nie będę się czepiał. Nawet rymy mi nie przeszkadzają. Wiersz nie przejdzie do klasyki, ale mi się podoba ;) Pozdrawiam.

Lubie takie wiersze. Przypominają mi, że kiedyś też tak podchodziłem do poezji. No ale wszystko się popsuło. Chlip, chlip. Pozdrawiam. :)

Bardzo spodobały się mi owe zaimkowe wersy. Resztę można by jeszcze dopracować, ale to może tylko moje subiektywności. Ogólnie uważam wiersz za wiersz z pomysłem. :) Pozdrawiam.

I co ja powiem w przyszłości moim dzieciom, gdy zapytają w związku z tym wierszem - Tato, a skąd się biorą oślice? Ja takich wierszy nie komentuję, nie mogę nabrać dystansu. Nie mogę być jednocześnie czytelnikiem i komentatorem. ;) Pozdrawiam.

I za to lubię czytać Twe wiersze! Zawsze oryginalnie, no i mądrze (przynajmniej jak dla mnie :) Pozdrawiam.

Gdyby Krzysztof Kolumb przeczytał powyższy wiersz, odkryłby Amerykę nie z chęci poznania drogi do Indii, lecz z konieczności zaspokojenia instynktu autodestrukcyjnego poprzez skok w czeluści końca naszej płaskiej planety. Jestem na nie!

Jak to śmierdzi?! Jak ja nie znoszę takich wrażliwości! ;( A można przecież o kwiatkach, motylkach. ;) Pozdrawiam.

Pajęczyn snów - co to za abstrakcja, w 'realistycznym' wierszu?! W zasadzie nic nowego chyba już nie powiem o powyższym utworze - posłuchaj tedy poprzednich komentarzy. Muchę do słoika, do czego to doszło. Wyprowadź go/ją na spacer :) Pozdrawiam.

Hej, a gdzie ten dreszczyk? Zwroty zużyte ale jeszcze nie wypalone. Może być, ale mogłoby być lepiej. Tedy, do dzieła z pisaniem. Pozdrawiam.

Sama metaforyzacja to nie wszystko, a szkoda :) W wierszu nie czuję żadnej estetyki, żadnych emocji. Widzę jedynie kolejne sceny na szarym tle. Powodzenia na przyszłość. Pozdrawiam.