[Gwiazda]

Leszku, bardzo dobry.

Zastanawiałam się nad
"nie chce tego ode mnie" i myślałam, że może zamiast "tego" - "wziąć", ale nie jestem pewna. W wersie z ciastkiem można by bez "jak".
Północ, ciemność, konieczna asceza to ważne doświadczenia. Biorą się z takich przeżyć ciekawe teksty. KTOŚ powinien wydać Twoje "Wiersze Polarne" :)

Serdecznie, Ola.

[Wieczór]

Ten też dobry. Lubię to norweskie powietrze ;)
Może tylko enter po 'Leną' i po 'transportu' - zbieg (doskonały) uwydatni się wtedy.

[Krajobraz]

Witaj, Leszku!
Przed chwilą pisałam do Adama B., że lubię jego wielosłowność, ale przecież wszystko zależy od wiersza. Ten Twój skondensowany podoba mi się okrutnie. Dawno nie czytałam takiego dobrego; moim zdaniem niczego nie zmieniaj.
Pozdrowienia :)

[a żar otacza nas]

Czytam tu kondensację silnych związków - nawet jeśli przeciwstawne to tworzące pełny obraz. Wciąż mróz, ale moim zdaniem żar sobie poradzi. Ciekawa forma wiersza. Trochę mnie męczy 'zbawi', ale moze to wwłasnie klucz, którego nie rozumiem.
Pozdrowienia.

[Stopy]

Lubię tę Twoja zwięzłość, Leszku. W końcówce jakoś się gubię. Ona nie ma nikogo innego do tego obywania? Trochę przytępłam.
pozdrowienia.

[Przenicowany]

Cytat

Franka Zet - cieszę się że -brak krwi- trafił do Ciebie

Pozdrawiam. I weź pod uwagę, że są tacy, którzy gorliwie wstawią minusa, gdy zobaczą, że ja plusuję. Takie tam orgowe gierki. W zasadzie liczą się komentarze.

[Przenicowany]

Podoba mi się ten wierz - zwłaszcza szwy i brak krwi. To bardzo się łączy. Nie wiem tylko skąd niedspodziewane trzy przecinki w bezprzecinkowcu.
Pozdrawiam.

[Spotkanie]

Bardzo dobry wiersz, Leszku. Wiele w nim być może, wiele znaczeń. Dla mnie - o Zwiastowaniu.
Pozdrawiam serdecznie :)

[Pustynia]

Leszku, bardzo to dobre. Instykt też wie.
Pozdrawiam :)

[faza]

Przywołanie Danuty Szaflarskiej bardzo ucudnia ten wiersz.
Pozdrawiam, Agatko.

[Szczęście]

Leszku, takie poczucie szczęścia to łaska. Chwila wyciszenia, kiedy zdajemy sobie sprawę, że wystarczy uciec od chałasu i wszystko staje się bardziej czytelne i czyste. Dobrze jest czasem wyjechać, choć bolą rozstania. Widzę po wierszu, że warto. Bardzo to ładne.

Pozdrawiam:)

[Recenzje "Poszukiwacza luster" Oxyvii i Boskiego :)]

Do mnie też trafili "Poszukiwacze luster". Trafili pocztą pod adres i do serca. To wyjątkowa lektura. Powstaje przy niej wrażenie poznawania cudzych sekretów, jakby otwierania pamiętnika-sekretnika. Wrażenie to potęgują rysunki odautorskie, proste, ołówkowe. Takie rzeczy powstają, kiedy myślimy o czymś w skupieniu, a ręka zakreśla obszar marzeń znakami. Czasem są to domy, drzewa, studnia, a czasem litery. Autorzy tej mini-baśni prowadzą dialog wierszowy łączony małymi prozami, narracją. Zostaje w ten sposób zapisany kawałek świata, który zwykle nam umyka. Pragnienie o imieniu - mam Cię - jesteś tu zapisana(y). Opowieść przypomina wędrówkę Alicji, a może bardziej drogi Gerdy i Kaja. Co najważniejsze -można w nią uwierzyć i pomyśleć niechby i mi się przytrafiło.

Obojgu poetom gratuluje szczerości i poetyckiego pióra. Również mądrego dystansu do rzeczy wielkich i akceptowania perspektywy.

[marie lub madeleine]

Dorotko, ja widzę w tym wierszu dwoistość imienia Maria Magdalena. I w tym odniesieniu puenta jest znakomita.
W kwestii bezpieczników, hm, przeczytałam sobie w wikipedii

Bezpiecznik termiczny (ang. Thermal fuse) - rodzaj bezpiecznika elektrycznego, rozłącza obwód wskutek wzrostu temperatury otoczenia. Jest stosowany do ochrony obwodu przed uszkodzeniem pod wpływem nadmiernej temperatury. Rezystancja bezpiecznika termicznego jest bardzo mała i może on przewodzić duże prądy zmienne, nawet do 20A.

Poczułam to napięcie ;)
Trochę przeszkadza mi 'mimo że kopiesz' jakby za ostre tutaj, ale może ma znaczenie dla peelki. Zamiast tego wstawiłabym 'lecz' w poprzednim wersie. To takie moje marudy, bo generalnie wiersz bardzo ładnie pokazał coś w dużym skrócie.
Pozdrawiam :)

[Arkusz poetycki Teresy Rudowicz]

Tak, mam już ten arkusz. Pięknie, starannie opracowany, znakomite wiersze. Podobnie tomik Izy Fietkiewicz-Paszek "Próby wyjścia". Cudeńka edytorskie i poetycka uczta.

Brawo dla wszystkich uczestników przedsięwzięcia!

[dlaczego banany są krzywe]

Podoba mi się dyskusja poetycka wokół wiersza. Na przykład napomknięcie o śmierci.

[Zapłata]

Leszku, pięknie zwięzły. Kosy śpiewają mi podwójnie, również koszeniem.

Pozdrawiam :)

[Rogatki]

Jak dla mnie - bardzo dobry, zwłaszcza pierwsza strofa. Z drugiej mozna by usunąć (może)

'piersi poruszyła w werble
zawróciła z drogi'

Byłoby chyba zwięźlej.
Pozdrawiam, Leszku.

[Obrządki]

Uporczywe to grzebanie w ludziach. Konsekwentnie, wiersz po wierszu.

[Arkusz poetycki Basi Janas-Dudek]

Moje również :)
Basiu, wielkie brawa!

[niebieszczany]

To bardzo ładne

Cytat

stary poszedł niebem
białą bruzdą na skróty

O smudze na niebie - bardzo ciekawie. Wrotycz? Chodzi o roślinę? Jeśli dobrze wspominam, pachnie gorzko.

Wszystko mi się podoba, tylko 'a' przy 'musze' zamieniłabym na 'i', bo to 'a' za bardzo zatrzymuje.
Pozdrawiam.

[wiara]

Dla mnie to naprawdę ładna medytacja na temat duszy, ciała i wiary. Może mi trochę przeszkadza na 'codziennych salonach', a może jednak tak ma być, gdy chodzi o codzienność, krzątaninę.
Pozdrawiam, Stefanie :)

[z ruin]

Cytat

Wiesz Olu jak trudno rozstać się z pewnymi rekwizytami, zwłaszcza kiedy wydają się nam jedyne i prawdziwe. Cieszy mnie Twoja opinia o początku wiersza, zaś pozostałe w mniejszym lub większym stopniu budzą sprzeciw. Ale to taki płynny stan, bo przecież poezja, a w moim przypadku poezyjka, ewoluuje wraz z autorem.
Powiem tylko w obronie, że pierś nie użyta w sposób zgodny z przeznaczeniem zamyka się w klatce i tu wykorzystałam zbieżność klatki z klatką piersiową, w kierunku zamknięcia się w sobie.
Wieczór wigilijny celowo podany w formie tzw. suchej, bo to jak słusznie zauważyłaś oczywista, ale ważna konsekwencja.
Rany dają znać o sobie, póki dotykamy trudnych tematów – ostrych brzegów – choćby tylko myślą.
Uda cudzodzienności to wynik posiłkowania się skradzionym światłem, ale też składnik potrzeby w kontekście rozchylenia, życia.

Zastanowię się nad usunięciem wersów
budyniem waniliowym rysuje się jutro
na wilgotnej ścianie podniebienia

Dziękuję za wnikliwą lekturę i komentarz wart przemyślenia :)
Pozdrawiam serdecznie!

No, właśnie, dobrze to nazwałaś - rekwizyty i to się czuje. Ich znaczenie jest jasne, a nawet powiedziałabym - zbyt jasne. Rozumiem budzące się skojarzenia i potrzebę ich zapisania (sobie na marginesie). Ale w wierszu warto je odsączyć, ponieważ zaciemniają obraz. Obraz bardzo ciekawy, bo zajrzałam na Orga tylko na chwilę, a jednak Twój wiersz mnie zaczepił, nie pozostałam obojętna - musiałam coś napisać. Cięłabym 1/3 zaraz po pierwszym 'jeszcze' -
na przykład

jeszcze
mimo klatki
jeszcze
wieczór wigilijny ruch na stole

i dalej w tym guście. Wybacz, że się tak wcinam. W końcu to tylko mój punkt widzenia. Widocznie mam za dużo energii;) idę poodkurzać...
Uściski :)

[z ruin]

Dorotko, bardzo dobry początek

odradzam się w rozstępach
w szczelinach wznoszę pacierze z łożyska
odmawiam różańcom

nie nazywam ścieżek w twoim ogrodzie

plecy prostuje czas bożynsynek
kurzu wnikliwy sprzymierzeniec

potem 'pierś obfita' wytrąca mnie z myślenia,klatki i rany - też jestem na nie, a ten wieczór wigilijny -taka oczywistość.
Z kolei

potrzeba przebiśnieg
kradnie światło spod okien sąsiadów ------ piękne!

Ale dalej natrętne dopełniacze 'ściana podniebienia', 'uda codzienności' i 'sine usta' na końcu -jak Cię lubię, Dorothy, NIE. Na razie to tylko materiał na dobry wiersz, wywołał we mnie chęć skomentowania.
Pozdrawiam :)

[Najgorszą rzeczą jest zastanawianie się]

Piękny wiersz, Wilcza. Dużo fajnych niedopowiedzeń, na przykład nie do końca wyjaśniające 'depczącym' (bez 'ludziom' czy jakoś tak). Dlatego też do kompletu usunęłabym to, co pogrubione

Cytat

Inaczej by nasz świat wyglądał
gdybyśmy spotkali się
dużo wcześniej mówisz
a ja składam porwany liść
jakbym chciała skrzydła
dorobić swojej samotności
a może zmienić go
na wspólny kamień u drogi.

Milczenie jak cała nasza jesień
mgłą włazi w oczy
zastyga rosą na twarzy.

Upragniona podróż w nieznane
zamknęła się mostem
bez przejścia jak ten
na którym stanęliśmy do zdjęć
których nikt nie robił.
Tylko deszcz wiedział co robić.
Ciężkimi kroplami odrywał kolejne liście
ścieliły drogę depczącym.

*
zastanawianie się uchyliło rąbka tajemnicy
stało się przewodnikiem*
a stęchlizna tego co było
odeszła w niebyt jak obejrzany film.
Jestem czysta jak wódka.

Zapomnienie to higiena mózgu.
A ch... z tym.


* Almare

Pozdrawiam :)

[permanent green light]

Bardzo ładne, zamieszane z rozmachem.
Pozdrwiam.