Gall Antonin

Za wywołanie uśmiechu szczere pozdrowionka.

Wiersz mi się spodobał już po pierwszym czytaniu.Miłe klimaty. Aż cieplej w te grudniową noc.Pozdrawiam serdecznie.

Jakże miło było odnaleźć w Twym wierszu klimaty jeszcze nie do końca zapomniane z dzieciństwa. Pozdrawiam serdecznie.

Złota liściom odebrać małą choćby kruszynę i obsypać tak z góry Twe słowa Srebra uszczknąć gwiazdeczkom i posypać tak samo od nowa Ukłoniki serdeczne.

Nie ma Was już tyle lat Czuję to całym sobą I wciąż wspominam tamten piękny czas Gdy moje życie nie było żałobą

Całość porządnie napisana, a dodatkowe ukłoniki za pierwszą linijkę trzeciej zwrotki . Pozdrawiam.

Dotyka każdym wersem do żywego i zachwyca. Pozdrawiam i porywam do ulubionych.

Wielkie ukłoniki za każde słówko w tym wierszu. Pozdrawiam ciepłojesiennie.

Ciepluteńko przy tym kominku .Pozdrawiam.

Zawsze brakuję mi słów, czytam...czytam... nadziwić się nie mogę. Brawo za kunszt.Pozdrawiam .

Zgrabniutko napisane. Ukłoniki i proszę do ulubionych.

Brawo za rymy i piękniutkie jak zwykle zakończenie.Pozdrawiam.

Krótko, ale jakoś tak ładniutko. Pozdrawiam.

Całość porządnie skrojona, no i ładne rymy. Pozdrawiam.

lecz nagle w świtu rannych objęciach niejedno śpiące marzenie pryśnie ...Czasem jednak pozostaje w pamięci na dłużej tak jak ten wiersz .Pozdrawiam.

Mi też przypadł do gustu , choć temat smutny ,ale przecież prawdziwy.Pozdrawiam.

Dziękuję serdecznie . Pozdrawiam.

Podoba mi się wszystko, ale za zakończenie to już prawdziwe ukłony . Pozdrawiam .

Wygrana na źdźble trawy Serenada Unosi się do góry ku wierzchołkom drzew Z wieczorną mgłą tańczy ponad wodą By o poranku opaść kropelkami łez

Piękny jesienny wiersz. Gratulacje!!!

Dzięki serdeczne za komentarze . Jestem tu od wczoraj i jestem trochę zszokowany , bo wokół tyle pięknej poezji , a ja tu debiutuję tak skromniutko . Chyba wejdę w tą mgiełkę z tej mojej łączki . Pozdrawiam gorąco wszystkich.

Więdną trawy na łące Słońce grzeje Wiatr suszy Siano zielem pachnące Wieczór wszyscy już spoczną Rosa wszystko zamoczy Mgła okryje oparów pierzyną Nic nie dojrzą w niej oczy