Takise Poeta

krótkie, ale mi sie podoba :))) pozdro :P

Chciałam Ci dać wszystko co posiadałam, Od chmur... wzdłuż i w szerz zakamarków ognia miłości . to o Tobie śniłam całymi dniami.... Teraz już wiem . Bujałam w obłokach między marzeniami... nie do spełnienia . To o tobie złożyłam w dłoniach moje serce, lecz ty dałeś mi ból i cierpienie... Nie chce kochać więcej! Byłeś dla mnie całym światem, barwą wypełniającą szare zaułki smutku. Dlaczego tak już musi być , [!?!] opuszczasz mnie ... kiedy ja już nie potrafię bez ciebie Żyć. Teraz już nic nie ma... dosyć słów puszczanych na wiatr... ! Dość obietnic! Żegnaj... Nie potrafię opisać bólu ostrego jak szkło , błękitna krew z oceanów wspomnień i obietnic rozlewa sie z ran . Nie pytaj ile kropli spadło ... !

Frak codzienności ubiera blask światła zakamarków, czas przytacza garść wirujących obłoków, Jak skarb ukryty w prostotach poranków i wieczorów, wschodach i zachodach światła promieni życia. Leże wśród melodii skrzydlatych bogów, Zamyślona w sentencji nieba, w obrazach tak pięknych, immanentnych. Stąpam boso po wietrze, zielonej rzeczywistości. Wzdycham nad pięknem.. Myślami w dolinie zapomnienia.. Otwieram powieki... Znajduje tylko przestrzeń.... Wielka szarą jamę rozmazującą harmonie barw szczęścia.