Łucja Pasterniak

teresa943: dzięki że sie podoba z małymi zastrzeżeniami :) dzie wuszka: dzięki że się nie podoba :) pozdrawiam

hej kyo, trochę dziwny twój komentarz - mało mówi jak Ty odbierasz ten wiersz, co Ci się podoba, a co nie. Piszesz że "raczej nie"- więc wnioskuję że coś tam mogłoby być dla Ciebie na plus. Napisz może coś bardziej konkretnie, to może pomoże mi to zrozumieć Następny nie wiem czy będzie lepszy, będzie może po prostu inny, albo nieinny, albo nie wiem jaki. Pozdrawiam Łucja

jak tu spokojnie i ciemno ciche bulgotanie słowa zamienione w Ciebie poruszam się powoli na krawędzi snu mój bezczas a jednak migają chwile uniesień to Ty jesteś mówię mój Miły słowa zamieniają się w jaspis w neon świetlny w skrzydła motyla w lęk wracam gotowa do podrózy w świat pamiętam tylko moje niepamiętanie jasny promień smaku i zapachu karuzelę marzeń zrealizowane plany na przyszłość i Ciebie pamiętam w słowach i piękność i widzenie i siebie siedzącą tuż za rogiem domu i chwilę spotkania i moje czekanie wciąż na Ciebie