[chwila]

na samym początku powiem, że to nie ja wymyśliłam stwierdzenie, że łabędź śpiewa najpiękniej gdy umiera, w swej pozornej sprzeczności po prostu mnie zainteresowało, wiersze zaczynający się tym zdaniem są raczej próbą zrozumienia dlaczego tak może być, zdanie to było raczej punktem wyjścia do dalszych rozważań nie koniecznie o łabedziu
czułam się w obowiązku wyjaśnienia tej kwestii...
pozdrawiam

[chwila]

Łabędź śpiewa
Najpiękniej
Gdy odchodzi…
Odpływa…
Zasypia…
Wtedy
Wie, że nie ma
Już nic do stracenia
Nic do rozliczenia
Gdy nareszcie
Może być sobą
Pokazać całego
Nagiego siebie
Już nikt
Nie będzie go oceniał
Narzucał siebie
Wszystko inne
Przestaje być istotne
Nie ma potem
Ani wtedy
Jest tylko ta chwila
Ta jedna chwila
Tylko chwila…
Trzeba ją uświęcić
Na swój
I tylko na swój
Sposób…

[tamci oni]

Korzenie…

Głęboko zapuszczone w ziemię

Historia…

Pisana wiekami

Początki…

Od których wszystko się zaczęło

Przeszłość…

Tak daleka jak przyszłość nieodgadniona

Ciemna zasłona…

Która nie chce się uchylić

Nie zapisane dzieje…

Kogoś kogo cząstka nadal jest w nas samych…

[niedopowiedziane...]

Niedopowiedziane
Niedosłyszane

Pogubiły się…

Z pokolenia
Na pokolenie
Niedoprzekazywane

Bledną…

Niedopowiedziane
Niedosłyszane

Rodzice zapomnieli
Przekazać je
Dzieciom…

Koledzy
Kolegom…

Uczniowie
Nauczyć się ich w szkole

Coraz bardziej
Niedopowiedziane
Niedosłyszane

Dawne
Wielkie
Małe
Zwykłe
Ludzkie
Wartości…

[sakrament]

dziękuję bardzo...życzę również dobrej nocy

[sakrament]

Dwa słowa
W jeden gest
Dwa serca
W jedno bicie
Dwa kroki
W jeden bieg
Dwoje ludzi
W jedno życie

[cuda]

Cuda

Są to

Rzeczy możliwe

Jak wszystkie inne

Może po prostu

Trochę rzadziej

Je oglądamy


Nie przyzwyczajano

Nas do nich

Od wczesnych

Lat dziecinnych

I może dlatego

Wydają nam się teraz

Jakby trochę nierealne


A to tylko kwestia

Trochę mniejszej

Powtarzalności

Danego zdarzenia


Cuda są

Jak wszystko inne

Może tylko

Trochę bardziej

Wyczekiwane

Bo jeszcze

Się nie opatrzyły

Nie znudziły

Nie spowszedniały


Bo nadal

Zdarzają się

Tylko od święta…

[ostatni łabędzi śpiew]

kiedy łabędź umiera to śpiewa najpiękniej
najczystsze dźwięki wychodzą mu z duszy
jakby w tym śpiewie zawrzeć pragnął...
resztkę siebie...uciekające życie...
smutek...radość...żal i nadzieja
mieszają się w jedną nutę
i jednym dźwiękiem
wędrują do nieba
kiedy łabędź
umiera to
najpiękniej
śpiewa...

[pewna prawda o ciszy]

silent - to z języka angilskiego - (si=see=widzieć(pol.)) - (lent=land=ląd(pol.)) - czyli - zobaczyć ląd - wyspę na morzu, na oceanie - oazę na pustynii

muszę powiedzieć , że ciekawe spojrzenie na ciszę...
dziękuję za pozzdrowienia...pozdrawiam również i życzę powodzenia w dalszym rozpatrywaniu pochodzenia słowa cisza... :)

[pewna prawda o ciszy]

cisza poszła spać...
cisza poszła spać...
nie zbudził jej nikt
już od tysięcy lat...
niczym śpiąca królewna
ukłuta wrzecionem hałasu...
teraz śpi...

[proste równanie]

jestem
sumą
swych
umiejętności
pomniejszoną
o różnicę
mych
niemożności
i tylko
dzięki
moim
możliwościom
jestem
zwielokrotnioną
wielokrotnością
samej
siebie

[próba schwytania czasu]

Zastygła w zawieszeniu...
między byciem dorosłym
a dorastającym dzieckiem...
nie chciała zrobić
kroku w tył...
kroku w przód...
za szybko dla niej
kręcił się świat
więc stała
a czas płynął i tak...

[drobna usterka]

kolejna sarna
na śniadanie
zjadła
radioaktywny pył
popijając
czysto-czarną rzeką
ropy
kolejny ptak
na obiad
do gniazda przyniósł
śmie(r)ć
kolejny niedźwiedź
na kolację
śniętą rybą
musiał żywić się

ale to przecież
tylko mała pomyłka
nikomu(?) nic się nie stało
co z tego
że do morza
wyciekło pare kropel ropy
każdemu mogło się przydażyć
po drodze zgubić
śmieci

[pewne silne uczucie]

popycha nas
do wyciągnięcia pomocnej dłoni
szczerego uśmiechu
perlistych łez w oczach
sprawia, że znów wschodzi słońce
że przez ciemność
idzie się trzymając się za ręce
gdzie jej szukać?
w oczach jaśniejących wewnętrznym blaskiem
w które nie trzeba spoglądać zbyt długo
by zobaczyć duszę
w uśmiechu, któłry sprawia
że robi się gorąco od samego patrzenia
w dłoniach nerwowo zaciśniętych
gdy komuś dzieje się krzywda
w każdym napotkanym człowieku
wierząc, że troche
jej w nim zostało...

[****]

Ograniczona własnymi niedoskonałościami
Zamknięta w czterech ścianach swojej (nie)możności
Myślała nad sensem istnienia

Że "być" to już od wieków wszystkim wiadomo
Jak być tego jej nie nauczono
Po omacku poruszała się przez życie
Na ślepo targując się z losem

Była tylko sobą
Była sobą
Była aż sobą…

[zaślepienie]

Gdzie są Anioły?

Nie ma


Krzyczy

Pochylona
Nad kołyską

Tak zapatrzona
W gniew

Tak zatopiona
W rozpaczy

Nie zauważyła
Małego
Białego
Piórka

Na poduszce

Tuż przy
Dziecinnej
Roześmianej
Główce...

[jesienne uniesienie]

wietrze
zaklinam cię
przyjdź
i swymi ramionami
otul mnie
chcę zniknąć
w zamieci
twojego oddechu
w szalonym tańcu
zatracić się
stąpać
po krańcach
barwnych tęcz
w promieniach słońca
kąpać się
podczas gdy
deszcz
obmywać będzie ciało me
chcę czuć
że nie istnieje ja
ani nie istnieje świat
tylko ten taniec
co opowieścią
o losach naszych jest
lekko nad ziemią
unosić się
by czuć
że nie czuję nic
by radość
rozsadzała serce me
które w tym tańcu
zatraciło sens
wietrze...

[różne odcienie szarości]

betonową ulicą
szarego miasta
podąża człowiek
bezwładny
jak liść
rzucony
na wiatr
jego drodze
dawno
wyznaczono
kres
chłód spojrzenia
ogień duszy
niewidzialna
ściana z łez

[zagubienie pośrodku wszystkiego]

w prawdziwie-nierealnym
świecie zagubiłam się
pośród domysłów i pewności
prawd dzielnie bronionych
w zależności od stanopwiska
utraciłam świadomość
dawne przypuszczenia
wraz z kolejnym rokiem
kolejne pytania
na które odpowiedzi
przez kolejny czas
będę szukała
weryfikuję
zmieniam zdanię
zmieniam się
co było oczywiste
przestaje takim być
nie ma pewności
w tej tajemnicy
a ona
bez reszty fascynuje mnie
wypełnia duszę
gdyż
do końca nie wie nikt
a może tak właśnie ma być