[Unicestwienie]

Kofam Ciebie kofanie moje

[raniąca kulą]

Oceniajcie, poprawiajcie,komentujcie - napisane na faktach.

[raniąca kula]

dzięks za chłód kroków - rzeczywiscie lepiej brzmi. z oddechami sie nie zgodze - oddech czerwieni "kradnie zycie" by potem(ten sam oddech) pod płaszczem nadziei(ktora była kiedys w moim sercu) wydaje wyrok śmiertelny,nieprzychylny,ostateczny. i jeszcze jedno - nie potrafisz wyobrazić sobie spojrzenia śmierci? tego chlodu, skostnienia oczu? w tych "licach" chodzilo mi wlasnie o spojrzenie kata, o spojrzenie postaci zimnej,bezlitosnej,żądnej ofiary, pragnącej widoku cierpienia,bólu.

[raniąca kulą]

kalibrując malunek moich myśli
stwarzam odbicie nagiego serca

kula odbijając się od bicia
powoli zabija

przekuwając nerwy
zabiera oddech czerwieni

oddech nadziei tworzy wyrok

wyrok - posępny dusiciel
czarne rękoczyny
błysk kosy

martwe lica obejmują wzrokiem moją twarz
chłód jego kroków przeraża
arytmia ziemi

wreszcie sie wyśpie

[raniąca kula]

kalibrując malunek moich myśli
stwarzam odbicie nagiego serca

kula odbijając się od bicia
powoli zabija

przekuwając nerwy
zabiera oddech czerwieni

oddech nadziei tworzy wyrok

wyrok - posępny dusiciel
czarne rękoczyny
błysk kosy

martwe lica obejmują wzrokiem moją twarz
chłód jego kroków przeraża
arytmia ziemi

wreszcie sie wyśpie

[Osobisty]

taaak!
i zrobiła to znowu!
o tak, zrobiła to znowu!
bezwstydna!

pocałowała mnie,
gdy leżałem spragniony
tak, spragniony
z płonącymi wargami
spragniony!

a ja płonąłem,
a ona,
bezwstydna,
podsycała mój ogień!
ciszą!

krzycz!
na Boga!
na wiatr!
na czas!
krzycz!
a ona tylko
zrobiła to znowu!
o tak, zrobiła to znowu!
cudna!
pocałowała mnie,
gdy leżałem
tak samotny
z samotnymi wargami.

jak mogła -
a jednak -
nie wiedziała...
nie mogła wiedzieć...


(Dla Pauliny B)

[Wściekłość i wrzask]

Stanąłem na ich terenie
w kotlinie w blasku kamer
Pszczoła wleciała mi do ust,
nie krzyczała.

Dali znać, aby włączyć wszystkie latarnie -
skandaliści wybiegli na ulicę,
Zasnęło miasto,
Zasnęło piękno.

Stanąłem wsparty na murze,
Lis wybiegł z nory, a drzewa
dyrygowały w chórze.
Wściekłość i wrzask, strzał!

Jeden łach wyciągnąć z szafy i gnać.
I gnać...

Czarną przepaskę mam na ramieniu
po samym sobie, tym którym był.
Ulepiony z gliny czasu,
jakże wsparty na intuicji.
Rozkosznie wtulony w beztroskę ramienia,
prosząc o jeszcze, brnąłęm dalej.
Łagodna mżawka czerwonego pyłu
Opadła na turkus przy lewym uchu -
Barki zbrudzone,
Bariery obalone.

Wróciłem po śladach samobójczych kroków,
w kotlinie, w blasku świec, wśród doków
duszy kowala, który ważył los.
Rozmazane twarze ku wiary mierze,
a one patrzą.
Rodzi się myśl -
w bandażach złość,
w kajdanach przeszłość.

Odzyskać wzrok by uwierzyć.
Wyjrzeć małą dziurką by zobaczyć.
Wiatr, co chłodzi twarz szaleńca
który niegdyś wtulił się w mackę śmierci.

Ma skrzydła jasne
i wargi cukrzane
skroplone czerwonym lukrem.
Dziecięce rysy.
Piękny strzał - zginął
i zobaczył Zorzę,
Ojcowską potęgę jasności.

Dostąpił życia,
przechodząc
przez Krainę Wiecznie Odkupionych Grzechów.

I Żyje...

[Poeta]

Stoi poeta na szczycie góry -
jego poezja dosięga chmury.
Wyciąga pióro, zaczyna pisać,
Poemat wielki swój rozpoczynać.
Każde słowo ,każda literka Jest jak muzyka, jest taka wielka.
Gdy skończy pisać swe wielkie dzieło,
Gdy już zrozumie że się skończyło,
Zejdzie ze szczytu wysokiej góry
I spojrzy z ziemi na piękne chmury...

[Czasss (to nie błąd ortograficzny;-)]

pusta szklanka
tak dzielnie
dzierży karmazyn twych
ust.

powietrze
w zawirowaniach,
nad płomieniem świecy
tylko jest.

białe ściany
świecą
pustką

ściany
płoną.
płomienne sny.
płomienne czy
samotne?

[Upadłe Anioły]

Widzę je.
Widzę je duszą,
Cały czas marzenia moje krusza.
Widzę je.
Widzę je sercem,
Cały czas przez nie jestem w rosterce.
Spójrz.
Spójrz na nie oczami,
Wciąż mają myśli zalane łzami.
Spójrz na nie wieczorem, przed pójsciem do szkoły...
Znowu je widzę...
...Upadłe Anioły...

[wieczorem nikt się nie starzeje]

Interesujący, ciekawy, skłaniający do (chwilowego)myślenia. Tylko mi ten dym kawowo - papierosowy troszke nie pasuje do calej reszty. Ale ogólnie świetny wiersz.

[Unicestwienie]

hmm....w wielu wierszach pojawiają sie epitety wypisane "jeden pod drugim"(ze to niby odrazu czyni utwór "jedynym"), które w zamierzeniu mają podtrzymać, wyostrzyc nastrój(uwiarygodnić tresc), tylko tutaj raczej nie było czego podtrzymywać. Słowa mało oryginalne. Patos?-sam nie wiem.Txt jakich wiele. Ja tylko szukam oryginalności, nieszablonowych zwrotów,nieszablonowych "torów" słów. I praktycznie tylko to cenie w poezji,wierszach,literaturze. Czyli klimat(nastrój) oraz oryginalność.