Antonin Szubin

Bóg siedzi na niebieskim tronie i rozmyśla jak pokierować losem by wszystko było godne Więc na początku rzucił mnie w kąt po trzech latach wyłowił i podarował kobietę Dzięki niej zacząłem jeść i spać Co więcej jestem zdolny do wysiłku psychicznego Lecz to nie jest jeszcze pełnia księżyca Wszystko sprowadza się do dnia w którym zjadę do miasteczka i spotkam w nim Laurę Bo przecież to o niej cały czas myślałem

Role się odwróciły, tym razem to Paryż obserwuje mnie z gazet Nikt nie ma wątpliwości, w paryskim roku - tę dziewczynę chciałbym spotkać gdziekolwiek Ostatnim freskiem były ruiny, płynące jak szampan Za którymś razem, diabeł schował cię pod pagórkiem, w drzewie Koło młyńskie wyśpiewa mi wszystko, więc śpiewaj mi cewie!

Pragnę wsi I zapachu siana Pragnę byś była Kwiatami przystrajana Pragnę słońca I czystego nieba Pragnę masła I ciepłego chleba A tymczasem jestem Na skraju błądzę Po diabelskim gaju Dzikie bolesne myśli Mną szargają Bulteriery szczęki Na mnie zaciskają Zawisłem w szaleństwie Zawisłem w wierszach Zawisłem w męczeństwie