ewelina makuch

teraz gdy wiem że nic mogło wszystko zmienić gdy wiem że wszystko zawiera się między koniuszkami twoich palców teraz nic już się nie liczy a wszystko dawno już nie jest po naszej stronie teraz tylko deszcz i szalony bieg i kilka uderzeń serca przyspieszonych i wiem już że cisza jest gorsza od noża

kiedyś znajdę go będzie jak motyl barwny pośród tłumów ciężkich głów znużonych życiem przekradał się samotnie i walczył będzie z wiatrem w oczy wiejącym a może sam znajdzie spojrzy i zrozumie że pośród chmur milionów trzeba mieć dom gdzie nie ma narwanych ptaków pustych słów i skrzydeł wytarganych w locie razem będziemy gwizdać na wszystkie przeciwności i ludziom szarym bez dłoni udowodnimy że można kochać się lekko z pasją i tak by Bóg zawzięty zawistne oczy odwrócił choć miłość jak płomień świeczki spojrzenie przyciąga wierzę w szczęście niezłomne motyle szczęście i piękne