korena_37

Idzie Pasterz. Schowam się bardziej, aby mnie nie znalazł. Bo przecież jest mi tu dobrze, nikt mnie nie obraża i nikt się nie śmieje, że jestem inna. Dobrze wiem, że nie pasuję do stada. Nie nadążam za ich prostym krokiem. Nie potrafię patrzeć ciągle w jedną stronę. One idą prosto - ja kuleję. One są lśniąco białe - ja szara. One się ciągle śmieją - ja płaczę, bo nie widzę Pasterza. Tu, w krzakach nie muszę się porównywać Jest mi dobrze, choć boli samotność I tak sama stąd nie wyjdę, a nikt nie zauważył, że zginęłam; tak się przyzwyczaili, że zawsze jestem z tyłu. Idzie Pasterz. On zawsze idzie pierwszy, Czyżby stado wracało ... Schowam się bardziej, bo wolę tu zostać, niż znów się odróżniać od reszty. PASTERZ MNIE WOŁA ... Pamięta moje imię ? Idzie sam, Czyżby też się zgubił...? TU JESTEM, TU ... Nie mogę się ruszyć, Skąd się wzięły te nieznośne krzaki ...? PASTERZU - proszę wyciągnij mnie ...!!! Jak dobrze - być w Twoich ramionach!

Chcę ale nie mogę ... właściwie to mogę ale podobno nie chcę ... dlaczego się katuję poczuciem skrzywdzenia? Jego zabili - ja mogę być tylko wdzięczna!

Eucharystio – zadumo mistyków, Radości ośmiolatków Ukryte spełnienie Miłości Boga, Jawna tajemnico Jego Wszechmocy. Eucharystio – blasku Miłosierdzia, Pokarmie ludzkości Nadziejo na spełnienie marzeń Eucharystio – tajemnico tak bliska, że aż niemożliwa Obecności tak daleka, że aż przenikająca wszystko Eucharystio – Hostio śnieżnobiała Serce Boga na dłoni Monstrancji Eucharystio Prawdziwa, wierzę w Ciebie dzisiaj. ...wiem, to raczej modlitwa niż wiersz ... ale na czasie, czyż nie ... POZDRAWIAM korena

Dzięki za komentarze, są one dla mnie ważne ...

Nie mów mi o miłości i jej nie proponuj, kiedy słońce świeci, gdy mamy jasne twarze; ale powiedz że kochasz, gdy czas będzie odejść, wtedy ci uwierzę i z tobą, też zostanę.

Jesteś Wiosną moich spodziewań, Nowym Początkiem tego, Co kiedyś się skończyło Jesteś Radością, Gdy serce boli i płyną łzy Jesteś Słowem, Gdy panuje zmowa milczenia Jesteś Pokojem Pośród chaosu świata Jesteś Pasterzem moich myśli, Karmisz je Miłością oraz Chlebem Wodzisz po niebiańskich pastwiskach Aby ubrane w wiosenną szatę Słowa Rozkoszowały się Twoją bliskością Pasterzu wiosny we mnie, Ochraniaj to co dobre I zachowaj dla Siebie

Pragnienie ciszy Zamykam oczy, tykanie zegara rozdziera ciemność i ciszy już nie ma znikła gdzieś w niespełnionych marzeniach, a przecież ją czuję, dotykam jej w obliczu ciemności. Podnoszę powieki, hałaśliwy świat pozostaje bez zmian, a we mnie, czas wyrzeźbił nieznośne pragnienie ciszy POZDRAWIAM korena