justtyna

nigdy nie dowiem się czy widzisz tak samo jak ja czy twoje niebo ma taki sam ocień błękitu i czy kształty chmur nad twoją głową przypominają te nade mną nigdy nie dowiem się jaki smak mają twoje wargi i oczy jaki mają z bliska kolor nie dowiem się nie poznam Twoich słów nie dotknę czubkami moich zmysłów nie oplotę ramionami twoich ramion i nie szepnę do ucha, że chcę nie powiem nie dowiesz się jak bardzo...

jest coś co daje mi skrzydła i nie pozwala wrócić na ziemię coś mówiące o wyciszeniu o subtelnym oddaleniu się ale ciepłym coś co pozwala szybować pośród chmur nawet w te najbardziej deszczowe dni by niebanalnie tak bezwonnie bez otwierania ust składać słowa w odbiciu spojrzenia szkicować kontury obłoków szepty poezji wplatać między cisze jest coś co pozwala lądować na łące między makami marzyć

czarna noc objęła zimne bloki z betonowych płyt wiatr porwał obrazy bawiących się dzieci które z huśtawek życia zrzucił los jak kamienie rzucone w wodę zniknęły ktoś zapisał na pięcioliniach pamięci ich śmiech ktoś namalował morze łez kapiących po zmarzniętych policzkach a teraz ani śmiechu ani płaczu w ciemnych uliczkach nie słychać nieufne i przerażone spojrzenia odeszły razem z drżącym głosem pokoleń echem odbijając się od drzew

koniuszki palców zamoczyłam w zimnej kawie kreśląc na jej powierzchni delikatne półokręgi - wyobrażałam sobie twój uśmiech łyżeczka cukru na krótką chwilę osłodziła mi tęsknotę a przecież nie słodzę...

kurcze... może to dość frywolnie zabrzmi, ale Twoje utwory podobają mi się zaskakująco bardzo. Naprawdę. Tak lekko się to czyta. Świetne metafory. :)

"nasz statek popłynie przez morze zieleni jak konie przez step stukają już kopyta serc" i jeszcze to "wszystko przez chwilę jest tylko tą chwilą" Wybacz za śmiałość i cytowanie, ale wiersz jest przepiękny, a te słowa, które tutaj zamieściłam w "" - istne perełki. Pozdrawiam Cię serdecznie.

"i chcę z Tobą uciec..." heh, gdybym nie była kobietą z pewnością uciekłabym z Tobą :) wiersz piękny, pełen uczucia! śmiem twierdzić, że czuje podobnie. Jestem pełna podziwu. Pozdrawiam Cię serdecznie. Justyna

koniuszki palców zamoczyłam w zimnej kawie kreśląc na jej powierzchni delikatne półokręgi - wyobrażałam sobie twój uśmiech łyżeczka cukru na krótką chwilę osłodziła mi tęsknotę a przecież nie słodzę...

ładne... zwracające uwagę słowa... skłaniające do przemyśleń. Czego chcieć więcej... Pozdrawiam.

{ptaki moich myśli uleciały wysoko szary gołąb moich marzeń złamał skrzydło upadł to Ty go podniosłeś uratowałeś dzięki Tobie znów zaczął latać}

lubię poezję lubię gorącą kawę z mlekiem i ciszę lubię samotne wieczory i lubię myśli o Tobie lubię tę rozkosz wymyślanych pocałunków i ciepło twojego ciała które mogę sobie tylko wyobrazić lubię poezję lubię gorącą kawę z mlekiem lubię ciszę i Ciebie...

jest mi bardzo miło, dziękuje ;)

sentymentalnie bezszelestnie tak schowana w twojej dłoni błądzę gdzieś pomiędzy jedną a drugą myślą szukam drogi do twojego serca ale gubię się tylko coraz bardziej w twoim cieple nie wiem co dalej tak bardzo przecież nie znam Twoich rąk jeszcze

jeśli kiedyś za jedną może za miliony chwil będziesz musiał odejść proszę odwiedź czasem we śnie moje zagubione ramiona - oswój je na nowo ciepłym oddechem i popłyń ze mną w ruchu ciał oddając się dźwiękom ciszy spojrzenia zbłądzone sprowadź na dobrą drogę niech się tęczówki zazielenią nadzieją (niech poczuje się bezpieczna...) a potem szepnij na ucho że wrócisz razem z kwitnącymi przebiśniegami i porwiesz moją duszę któregoś ranka budzącej się wiosny (potem już więcej nie odchodź...)