alek

Dziś wyrzuciłem serce przez okno I cóż Trochę mi zimno Lecz chyba pewniej stoję Może lepiej widzę Tak pięknie płonęło Jednak pomarańcz świetnie kontrastuje z granatem Mój demon bełkotał coś żałośnie Ba w końcu się do niego uśmiechnąłem Ale serce zabrało coś cennego Nie znalazłem pióra I tylko rano przechodząc się w deszczu Znalazłem kopczyk słów pożegnania Były świeże i był dla mnie Ale czy tylko

cha cha co wy patrzycie na wiersze przez pryzmat grafiki formiści jacyś to straszne nie wiedziałem że tu sie bawicie w dyktando z podstawówki

Dzicko proboszcza uczy cie prawdy A proboszcz uczu cie boga Gdy spojrzysz na swiata dziwną powage To może ogarnąc cie trwoga I cierpiał godziny człowiek niewinny Niosąc na rękach świat cały Bo zbawce źle widział żyd jakiś inny Bóg był jemu zamały Znów wieje hamsin przez dusz pustynie Zbierając z ziaren ich bóle A ty leżysz i widzisz w szklanej witrynie Ze boga nie ma w ogóle Bo rozpada się wierza jak dom z białych kartek Peka wąż i tłum serc ginie Czy przedarł twe mysli błysk co nie minie Czy to uwagi jest warte A ja chcialem wierzyc w stwórce i pana Kto wie może znowu wierzyc będę Podnieś kamień a znajdziesz tam boga tak napisano w zlej księdze

Dzicko proboszcza uczy cie prawdy A proboszcz uczu cie boga Gdy spojrzysz na swiata dziwną powage To może ogarnąc cie trwoga I cierpiał godziny człowiek niewinny Niosąc na rękach świat cały Bo zbawce źle widział żyd jakiś inny Bóg był jemu zamały Znów wieje hamsin przez dusz pustynie Zbierając z ziaren ich bóle A ty leżysz i widzisz w szklanej witrynie Ze boga nie ma w ogóle Bo rozpada się wierza jak dom z białych kartek Peka wąż i tłum serc ginie Czy przedarł twe mysli błysk co nie minie Czy to uwagi jest warte A ja chcialem wierzyc w stwórce i pana Kto wie może znowu wierzyc będę Podnieś kamień a znajdziesz tam boga tak napisano w zlej księdze