Tali Maciej

. stoję vi sa vi przed grupą ponętnych studentek w postawie swej naśladując czarnoskórych Raperów obwieszonych grubymi błyszczącymi łańcuchami spojrzenia dziewczyn rozmiękczają me nogi które wyginają się jak trzciny na wietrze muszę to miłe stadko, nauczyć układu układ miałem sobie wymyślić-nie wymyśliłem stoję teraz z pustką w głowie i próbuje improwizować widząc zniecierpliwienie drapieżnych tancerek popadam w monotematyzm ruchowy czas mija -objętość układu wzrasta, naprzemiennie wplatam 8 taktowe wiązanki elementów tanecznych dynamiczne ,gibkie kocie ruchy harmonijne, płynne ,spokojne wiązanki 5...6....7....i Ćwiczymy częściami oraz w całości układ zrodzony w chaosie myśli przybiera formę odziany w szaty ruchowe ukazuje pierwsze owoce pracy w postaci zarumienionych lic kropelek potu spływających po skroniach oraz promiennych uśmiechów pojawiających się na twarzach trema wylewa się na deski jak wiosenny katar podnosi się kurtyna śwaitła setki spojrzeń bicie serc rytmizuje ciszę pierwsze takty niezgrabne kroki pierwsze dokonania niemowlaka

wyschnięta ziemia niedopałek w trawie domino ognia

na patelni skwierczy głowa mówiąc same piękne słowa -"O sole mio" i takie tam na masełku smakujwe wam 3 szczypty soli i wyrzerka gotowa

Niedługo skończę dwadzieściasiedem lat, od siedmiu, i niech mi nikt nie mówi, iż siódemka jest szczęśliwa. Od 7 lat pracuje . Muszę pracować, bo niby jak inaczej miał bym się utrzymać. Nie ma nikogo kto by mógł za mnie to robić. Nie ma nikogo, bo ja nie znam nikogo. W ogolę się z nikim nie spotykam, nie mam przyjaciół, a co z rodziną? Spytasz się .Właśnie -jej też nie mam. Dlaczego jej nie mam?. Dlatego, że zostawili mnie samego jak palec, właśnie te 7 lat temu i znowu podkreślam, że jak ktoś powie o” 7”, że jest szczęśliwa to mu zęby wybije, szczerze to mówię. Na samym początku pracowałem w Mcszit, to był straszny okres w moim życiu, zapieprzałem jak wół, a z wypłaty ledwo mogłem się utrzymać. Najgorsze jak przychodził kierownik i krzyczał na mnie, że jestem zbyt wolny, że nie wyrabiam normy i że jestem nieuprzejmy dla klientów, nakazywał się uśmiechać i słodko gadać np.: .- Dzień dobry dzień dobry, czym mogę służyć, co podać, czego pan- państwo sobie życzy- życzą, może jeszcze to, jeszcze tamto, siamto, rureczkę zabaweczkę balonik, zapraszam jutro pojutrze po po po.... po dziurki w nosie tego miałem[podkreślam, że cały czas promienisty uśmiech na twarzy, radość i przyjaźń bijąca z oczu zadowolenie rozpromienienie i w ogóle] A w rzeczywistości po głowie chodziły mi myśli z serii - Dzień dobry ty wieprzu, znów przyszedłeś się obżerać. Spójrz w lustro jak ty wyglądasz, łatwiej cię przeskoczyć niż obejść, o proszę bardzo to trup dla ciebie, mam nadzieję, że ci stanie w gardle. Okres pracy w Mcszit nie trwał długo, ponieważ wydarzyło się jedno nieszczęście, powiedzmy szczerze, szczęście w nieszczęściu. Zdarzyło się to mianowicie w taki sposób. Byłem strasznym fajtłapą, wszystko mi leciało z rąk cały czas coś rozwalałem. Więc ja- człowiek porażka, szedłem z tacą pełną jakiegoś badziewia, jakieś szejki frytki, Mckupa, Mcrzyg, itp. Potknąłem się, już nawet nie pamiętam o co, ale znając życie pewnie poplątałem własne nogi. Wywróciłem się i całą tace rozmazałem na dekolcie pewnej blondyny. Dziewczyna, typ nowa huta, lateks, buty na koturnie, tapeta na twarzy i dekolt aż po pępek, choć przyznam, że z tym dekoltem to jej było całkiem do twarzy, niesamowicie duże oczy… wiście stało się to co teraz uważam za drobną przesadę, za delikatny przejaw braku manier , ponieważ zaproponowałem jej- czy nie mógł bym Pani tego pysznego szejka zlizać z szyi i dekoltu hmm.... Kobieta się strasznie zbulwersowała, a gdy podleciał jej facet, napompowany jakimś koksem i zaczął mnie gonić, to wziąłem nogi za pas i więcej się już tam nie pokazałem. Później pracowałem w HiperSuperDuper Miałem swoje stanowisko, kasa nr 7 { podkreślam kolejny raz, że siódemki nie nienawidzę] 10 godzin pik pik kasowane produkty pik pik gotówka pik karta płatnicza pik. Przez tą pracę nabawiłem się koszmarów. O tym jak przykładowo tylko stanowisko nr 7 jest czynne. Sklep prawie zamykają a przed moją kasą ustawia się kolejka długa w nieskończoność i im szybciej pik pik kasuje produkty, tym w koszykach zawartość wzrasta, Tym klienci się coraz bardziej niecierpliwią Tupią nogami przeklinając pod nosem moje stanowisko nr 7. Aż w końcu nie wytrzymują i taranem koszyków przepychają się jak rozszalali rycerze w kulminacyjnych momentach bitwy. Pużniej się z reguły budzę i czeka mnie kolejne 10 godzin pik pik pikania Pewnego dnia do mojego stanowiska podjechała babuleńka, schorowana ,wychudzona. Miała trupio blado twarz. Wpatrując się w nią bardzo szczegółowo rozpoznałem, że to ona kiedyś pracowała w tym sklepiku na rogu mojej kamienicy. Ale pewnego strasznego dnia i pewnie był to 7 lipiec, otworzyli ten piękny hipersuperduper i ona niestety musiała zamknąć interes. A Pamiętam jeszcze jak w młodości przychodziło się do jej tajemniczego sklepiku, gdzie zawsze pachniało świeżutkim chlebkiem, marcepanem, wanilią, gdzie można było kupić ogórki kiszone prosto ze słoika, gdzie pyszny sok marchwi owy piło się na szklanki, albo jadło się watę cukrową. A teraz co się stało? Kobieta straciła swój sklep, swój mały tajemniczy świat, który był jej życiem. Patrząc teraz na nią miało się wrażenie, jakby ona była „upiorem który nawiedza” pracowników takich sklepów. I co ja na to? Wskoczyłem na ladę i zacząłem krzyczeć- do nich, do kupujących-spójrzcie na nią, to przez was ona straciła życie, to przez to wasze maniakalne oszczędzanie. I co było później? Tak naprawdę to nic, bo to się nie wydarzyło –pik pik skasowałem babuleńkę, która po chwili znikneła w tłumie ludzi. Czy zabrakło mi odwagi, a może świadomość zbliżającego się awansu i podwyżki wygrała? Pewnie tak......... Awans- sklep hipersuperduper zatrudnił mnie na promocji, jakaś firma postanowiła sprzedawać pałki bejzbolowe a ja jako zasłużony kasjer miałem w tym pomagać. Oczywiście dostałem nowe stanowisko już nie za kasą, lecz w środku sklepu pomiędzy stanowiskiem perfumeryjnym a damską bielizną, cóż mogę powiedzieć miejsce jak w raju. A pośrodku tego wszystkiego ja, w pięknej czerwonej firmowej koszuli przedstawiającej flagę USA. I ta niezliczona ilość kijów, lśniących, wypolerowanych. Czułem się jak ...... Ciężko to określić słowami jak się czułem. Z polecenia firmy dostałem do przeczytania książkę Ulatowskiego na temat sportu. Poczytałem to wykwintne dzieło napisane wspaniałą prozą i ba..... Mogłem w nieskończoność głosić wywody filozoficzne na temat teorii sortu. Fascynujący był fragment o Sportsmenach, a mianowicie o angielskiej szlachcice, arystokracji, uprawiającej sport dla przyjemności. I odnosząc tą sytuację do naszych realiów to przecież Kraków, aż roi się od burżuazyjnej śmietanki intelektualnej od niezliczonej ilości pieczołowicie wygolonych do zera sportowców, łatwo odróżnić takiego arystokratę od przeciętnego szaraka, taki to zawsze w dresie, bo przecież sport to zdrowie. Więc w dresie na trening, na dyskotekę ,do szkoły, do kościoła, na randkę to oczywiście w specjalnym dresie. Nie jakimś tam zwykłym, ale w wersji z paskami, albo z haczykiem. O!! takie dresy toszto przejaw godny niejednego hrabiego. No i teraz w połączeniu amerykańskiego marketingu[ United state of shit ] i angielskiej górnolotnej tradycją i dodając do tego moją wspaniałą wiedzę na temat sportu to kije raz dwa i sprzedane. A tu masz ci los ,stoję, zagaduję, dywaguję, zaczepiam, pokazuje, macham kijem raz za czas i nic, żaden arystokrata nawet nie śmie spojrzeć, nawet nie żuci kontem oka. Czyżby już żaden z nich nie chodził na mecze pokibicować, przecież taki kij schowany w nogawce, toszto argument do wybicia komuś z głowy jakiś niepoprawnych poglądów. Przecież taki kij to nie jedną burzliwą konwersację złagodzi. Może krakowska arystokracja używa jakichś przestarzałych metod[rozmów na pięści i noże] Czy co. Więc jakoś takoś po dwóch tygodniach ani jednego sprzedanego kija, plajta, za dzień może dwa mieli mnie zwolnić. Więc musiałem się bardziej postarać. I dałem nawet rady, było to ostatniego dnia mojej pracy. Wytężyłem wszystkie siły, cały swój potencjał włożyłem w zaczepianie, w zagadywanie klientów, filozoficzną prozę Ulatowskiego zmieniłem na poezję, górnolotną poezję. I co, nic, jedno wielkie nic. Aż tu w końcu pojawia się „ON” moje zbawienie, pewniak, Hrabia jakich mało, po ilości blizn na głowie można domniemać, iż był pewnie jeszcze generałem, w końcu nie każdy ma tyle orderów na swej łysej główce. Szedł w moim kierunku krokiem „Kozackim” bujając się z lewa na prawo, „szarmancko” ręce włożone do kieszeni swego dresu, oj... ale jaki to był dres, wspaniały..... z paseczkami z guziczkami, hit mody, prosto z wystawy, sylwetka jego zgarbiona, mina z której można było odczytać –„Zabije” lub„Dziadek zejdź mi z drogi”- I gdy był już przy mnie, ja zrobiłem prezentacje jakich mało. Skoczyłem, machnąłem mu kijem kilka razy koło głowy, a on, niewiadomo dlaczego wyciąga nóż z kieszeni i ciach prach nożem po moim brzuchu, za co? Pytam się. Ja ci tu w dobrej intencji kij reklamuje a ty mi nożem. Tego było za wiele. Ciach prach mu po głowie kijem ,doprawiając na czole kolejny order czerwonego orła. Przyjechała policja zabrała nas na 48h . Jak się później okazało on był ścigany listem gończym a mnie jako poprawnego obywatela wypuścili. A jeszcze w dodatku[ mi- kombatantowi prawie że wojennemu, który odniósł ciężkie rany w boju], to w geście pomocy załatwili pracę którą mam do dziś. Moja praca. Już nie w żadnym zachodnim przedsiębiorstwie które rozkrada naród , a w państwowej poczcie „ Najważniejsze jest przestrzegać przepisów bhp a zwłaszcza na ....” Poczcie. Stempelki piecząteczki cudo och cudo. Praca lepiej płatna. Lecz......Jedynym malutkim minusem jest Monotonia- 8 godzin walenia pieczątką w koperty łup łup, 8 godzin walenia stemplem w różnego rodzaju paczki łup łup. Pracuje już tam 7 nieszczęsnych lat. I całe te 7 lat wale stemplem łup łup łup. Po kilku godzinach pracy każde walnięcie jest odczuwalne jakbym dostawał młotkiem po głowie łup łup łup. Można zwariować łup łup łup. Czuję czasem , że zamiast stempla czy pieczątki to zanurzam całą głowę w atramencie i łup łup głową w stuł w koperty łup łup czachą po ścianie. Może te 7 lat pracy jest jakimś znakiem, może teraz należało by poprosić śmierć do ostatniego walca to ostatniego niezapomnianego tańca, bo po cóż dalej męczyć się w świecie wszechogarniającej monotonnej pustki.

tragifarsa, uśmiałem się przy czytaniu 1. totalnie przegadany, aż dziwie się sobie że doczytałem do końca 2. ubogi w słowa, przez co w całości jest odbierany za banalny 2. dosłowność na każdym kroku 4. nie potrzebne powtórzenia "ciemność samotność" itd. 5. za długi o przynajmniej 3 razy jestem zdecydowanie na nie nisko się kłaniam i pozdrawiam

to chyba najlepszy tekt jaki dziś czytałem, a czytałem sporo lubie taką zabawę słowem, mnie to przekonuje nisko isę kłaniam i pozdrawiam

dobry tekst przesączony refleksją i tajemnicą za to masz odemnie plusssa nisko sie kłaniam i pozdrawiam

nie nowego w tym temacie nie odnalazłaś, powtórka z rozrywki po tytule i pierwszej strofie wiedziałem jaka będzie puenta a to niedobrze świadczy o wierszu, jest przewidywalny i mało zaskakujący a temat przecież tego wymagał nisko isęk łanim i pozdrawiam

niepotrzebnie powtarzasz w pierwszej frazie tytuł później przez połowę tekstu opisujesz samą czynność rozbijającego się nacznia nudne później jest śmierć przedstawiona w mało orginalny sposób, (powielona kalka) zmarznięte dłonie czerwone oczy ile razy to już było a na koniec jest krzyk rozpaczy i tyle przeczytałem zapomniałem jestem na nie nisko siee kłaniam ipozdrawiam

a dla mnie puenta jest tylko powieleniem tytułu i pierwszej frazy, ogólnie beztreściowo bezpłuciowo jestem na nie nisko się kłaniam i pozdrawiam

świetne, aż dziw że nie masz wogóle komentarzy, zostałeś pominięty z tak dobrym kawałkiwem roboty, z oklepanego wątku zrobiłeś coś orginalnego zaskakującego odemnie duży plus nisko się kłaniam i pozdrawiam

zdaje mi się że rymy w tym wierszu upchane zostały na siłę całośc nie powala a zanudza przez brak konkretnej treści jestem na nie nisko sie kłaniam i pozdrawiam

rewelka, czytałem z uśmiechem na twarzy nie raz a kilka nisko siękłaniam i pozdrawiam

a dla mnie to jest o niczym, to tak jakby się zbudzić w środku nocy i wsłuchać się w odgłos nocy, nic nowego w tym tekście nie odnalazłem jestem na nie nisko się kłaniam i pozdrawiam

owacja na stojąco

kwestia gustu, to jest specyficzny rodzaj przekazu i pobierzne jednorazowe czytanie może nie przynieś oczekiwanych skutków, dzięki że wróciłeś i się jednak przekonałaś do... nisko się kłaniam i pozdrawiam

dzięki za wizyte nisko się kłaniam i pozdrawiam

wątek stary jak świat, ale można odczuć odrobinę świerzości, czegoś ogrinalnego w tekście nikso się kłaniam i pozdrawiam

jak dla mnie słaby tekst, wątek syzyfa jest powieloną klaką dużo fraz jest zbudowanych na powiedzeniach, przez co staje się mało orginalny we fragmencie: "mówi się że ona matką głupich. Trudno, zatem mówicie mi" mówicie mi,mówi się - w tak bliskiej odległości powielanie tych samych zabiegów słownych niczemu dobremu nie służy ogólnie jestem na nie nisko się kłaniam i pozdrawiam

słabe, nie przekonuje, to tak jakby jakiś nastoletni satanista zbohomaził sprejem klatke schodową (nie mam nic do autora) ale tekst naprawdę jest infantylny nisko siekłaniam i pozdrawiam

dzię kuję żelazo puki jeszcze jest gorące aż spod nożopióra polecą dymy pachnące i wyłonią na światło wierszolingwistyka taka jest obecnie moja stylistyka nisko siekłaniam i pozdrawiam

taaaa lubimy dwuznaczności i ukryte obrazy w treści jestem na taaaak z dużym plusem nisko sie kłaniam i pozdrawiam

tekst przypadł mi do gustu, przeczytałem dwa razy na głos i było troszku gorzej, a wszystko przez załamujący się fragmentami rytm całościowo jest nawet nieźle, ale można by jeszcze dopieścić niektóre strofy aby bardziej płynął nisko się kłaniam i pozdrawiam

najlepsza końcówka 2 i 3 strofy początek też dobry, ale nie tak bardzo jak "pogrążyć się dotykiem wargi powieki na szyi krzyżyk" plusuję nisko siekłaniam i pozdrawiam

szkic, staraj się upchać jak najwięcej uczucia, niech to nie będzie opis ust (jakichś tam) ale takich ust które są dla ciebie ideałem (oczywiście, potrzebny odpowiedni dobór słów, aby nie spowodować natłoku patosu i banalności) ale myślę że coś ciekawego wymyślisz i wtedy dorzucę jeszcze kilka słów nisko się kłaniam i pozdrawiam