KoRneliooSh

Czuję ją w sobie Tam głęboko w środku Przepływa przez moje ciało Jak gorąca lawa rozgrzewa Płynie tak bez końca Tłumiona w sercu Lecz w końcu mojego ciała przestaje starczać Czuję jak wydostaje się coraz bardziej na zewnątrz Nagle wybucham Słychać przerażający krzyk Wszystko wokół mnie zamienia się w ruinę Język złości wciąż wylewa się ze mnie Nagle cisza Wielki spokój A ja z uśmiechem na twarzy odchodzę.....

Ja Tobie zaufałem Chiałem Cię wielbić Lecz Ty mnie oszukałeś Kazałeś mi cierpieć To był ból okropny Przeszywał mnie cały Jestem już nieufny Bliski śmierci omdlały Leżę całkiem pozwijany Jak martwy wąż Ty odebrałeś mi kończyny By mi przydeptał głowę ktoś Ja nie jestem winny Ty obwiniasz o coś mnie Jestem teraz skłonny Powiedzieć zostaw mnie Już odebrałeś mi rodzinę Przyjaciół przywłaszczyłeś znów Na mój umysł dałeś bliznę Pozbawiłeś pięknych snów Ja tak ciebie nienawidzę Wspólnego już nie mamy nic Ja wyszedłem na dzwonnicę I przerwałem życia nić

Witam wszystkich przyjaciół drogich Spodziewam się krytyków srogich Wiedzcie jednak że ja odmieniec Nie wiem ja co to jest westchnienie Na samą myśl o wieszczach polskich Jestem w tym temacie szorstki Niczym dla mnie ich dokonania Nie mam dla nich poszanowania Pusty wewnątrz możecie orzec Lecz ja się tutaj muszę zastrzec Ma osoba kontrowersyjna Moja twórczość z życia bujna Jak już rzekłem o sobie - odmieniec A może pusty w środku....szaleniec?

piwa dobrze się jest napić gdy naprawdę suszy. potrafi ciało uleczyć, zrobić lżej na duszy