Najeli

Nie dokładaj sekundzie godzin postrzępionych nie zabieraj jej obłokow dni Nie pogrążaj w smutku lasów niezielonych Nie rozsmieszaj ich słonecznej łzy Ponad chmurą miasta ponad tęczą wsi rozszalałą burzą niemych znaczeń Upadamy płonąc w blasku świętej krwi i budzimy sie juz tam Inaczej.

Niech ogarnie globalnie minuty milczenie i sekundy ujarzmionej blask Porzuconej światłości graczy światłocienie suchej śmierci ręka wrzask Niech ogarnie szeroko godziną uśmiechów i latami pozytywnych barw Niech odpłynie po cichu Brakiem tej nadziei i zanurzy sie w odnowy brzask

Po nitce pająka kroplą rosy spłynąć do świata liści morza dzbaneczników iść po paproci śladem ptasich myśli iść może dojść zawsze jednak-zginąć

Dziękuję za słowa uznania. :) Pozdrawiam:)

Hmm, "znaleźć" nie "znaleść", a poza tym literówki, no i ja bym to podzieliła na strofki, bo tak jednym cięgiem, to nie wiadomo w końcu o czym piszesz! Zmień to, dobrze radzę. Pozdrawiam.

w kropce biedronki dostrzec błękit nieba w szumie traw muzyką zakląć serce lasem iść i myśleć tam gdzie trzeba nad przepaść gdzie suchy spadnie liść

* Spotkałam raz człowieka, który pomógł mi zrozumiec sens tego życia. Spotkałam raz człowieka, który pomógł mi zrozumiec dlaczego... Spotkałam raz człowieka, dzięki któremu pojęłam co dla mnie ważne. Spotkałam raz człowieka, który ukazał mi jak wiele błędów w życiu człowiek popełnia nieświadomie. Spotkałam raz człowieka, który wskazał mi drogę do zrozumienia rzeczy, których nie mogłam i nie chciałam zrozumieć. Spotkałam raz człowieka i chcę mu powiedzieć: Dziękuję... *Pawłowi

Jak dobrze, że jest ktoś, kto wskaże błędy. Bo inaczej człowiek by żył w słodkiej nieświadomości;) Dzięki Wam! :)

błądziłam w ciemnościach obijałam się o ściany widziałam różne drzwi prowadzące do wielu dróg a tylko jedna była prawdziwa trudny wybór czas pełen napięcia stres straszne uczucie ogarniającej pustki i beznadziei i nagle światełko w tunelu: pewien szlak, po którym teraz kroczę

Duże litery? Dają początek końca i podkreslaja ważnośc słowa pisanego wielka literą. Przynajmniej dla mnie. :) Pozdrawiam.

wyobrażeniem nicości jest stałość, ekspresywne wydarzenia ogarniające świat Przeobrażają otoczenie tworząc nową nicość Nicością są słowa, brakiem czegoś gesty, uzupełnieniem miłosci, której nie ma.

Przyszła cicho, z uśmiechem nawet miła Nie krzyczała, nie szarpała, nie zadawała bólu po prostu przyszła, podała rękę, pomogła wstać Wyszła, zabierając ze sobą życie...

Płynęłam przez odmęty czarnej wody Kaczki i perkozy walczyły o choć trochę pożywienia bezgraniczna nienawiść do innych ogarnia ten świat Wysiadłam na pomoście zostawiłam za sobą to ciemne jezioro Westchnęłam i zanurzyłam się w ciemny las gdzie dzikie zwierzęta walczą o choć trochę pożywienia

Gardzisz. Wbijasz sztylety niechęci. Sądzisz. Patrzysz bezlitośnie i gardzisz! Mściwą pogardą - sądzisz. Sądem zwym - krzywdzisz! Nie krzywdź człowieka. Po co? Czy krzywdząc czujesz się silny? Zadając ból, śmiejąc się w głos kroczysz przez życie ze szczęściem: ciebie nikt jeszcze nie skrzywdził. I nie krzywdź ty, człowieka - los karty odwróci i ciebie ludzie pogardzą, i ciebie życie zasmuci

Dla mnie ten wiersz jest bez sensu, bez treści i bez znaczenia. Nic nie wnosi, a przeprasza nie wiem za co:/ Ogółem: chybiony na calej linii...

Dziękuję za komentarze, będą bardzo pomocne,ale tego wiersza nie zmienię już chyba. chyba juz nie umiem:/

Mówiąc szczerze, to nie umiem Ci nic powiedzieć na temat Twojego dzieła. Po prostu nie wywołało żadnych emocji: ani negatywnych, ani pozytywnych. Pozostało mi obojętne.Tak, jakby go nigdy nie było...Jedyne, co mi się w oczy rzuciło, to bardzo długi cytat - 10 zwrotek- i nie wiem teraz, czy to Twój wiersz, czy po prostu dopisałaś coś do czyjegoś...Nie wiem...Ale pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję, to właśnie chciałam wywołać: ciszę... :)

Patrzę prze okno Widzę świat Patrzę przez okno na drzewa i las Widzę rzekę jezioro i was Patrzę przez okno Widzę mgłę Patrzę przez okno nie widzę już nic oprócz ciemności Śmierć puka do drzwi... Wypadam przez okno Umieram I znów widzę las drzewa jezioro i was Ale z góry

Odmętach - szybko pisałam i nie zauważyłam błędu. Przepraszam.

myśleć myśleć i nie żyć trwać w odmętach zwątpienia i rozpaczy myśl narodzona lecz zgładzona w nasieniu piękna budująca lecz tylko chwila z niej zostanie zbudowana myśl zapomiana oto zbrodnia człowiecza

Wybacz, ale nie zgodzę się z Tobą. Wolny wiersz, nie musi być pisany w określony sposób. Dlatego jest wierszem wolnym. Jeżeli Tobie bardziej się podobają wiersze rytmiczne, poukładane, to nie moja wina,że nie trafiłam w gusta. Pozdrawiam.

Hmm.Skojarzyło mi się z "Władcą pierścieni".Ale wiersz dobry. Pozdrawiam:)

Ekhm,a konkretnie, to co jest źle? Bo chciałabym wiedziec, co naprawić. :)

Mam nadzieję,że się nie obraziłeś... :)