Ora

zapomnieć się i nie patrzeć gdzie podążam.. byleby zaczerpnąć z tego źródła choć odrobinę miłości i chwilę tym pooddychać.

Moja dłoń spoczywa samotnie. Bratnia dusza odchodzi. Pustka rozsiana w mym sercu Nie jest silniejsza Od silnej woli. To ty jesteś dla mnie powietrzem, Światłem, Wodą, którą w każdej chwili chciałabym napoić spragnione wnętrze... Powróciłeś jednak. Już wiem, jak bardzo tęskniły moje dłonie, Gdy poczułam ciepło płynące z Twojej obecności.