Neferi

Władca piekieł zstąpił na ziemię. Jego wierni słudzy- podżegacze namawiają niczego nieświadome ludzkie istoty i pragną rządzić ich duszami. Dzwon w klasztorze ludzkich niepowodzeń wybił godzinę prawdy. Krople deszczu niczym łzy świata odsłoniły prawdziwą twarz wiary. 17.02.1998

Odnalazłam siebie między skałami między własnymi zagubionymi myślami Nie kryłam swego strachu przed nieznanym Przed życiem w materialnym świecie Swe lęki pochowałam na cmentarzu ludzkich złudzeń

Jesteś jak człowiek szukający utraconego raju. Jak morze pozbawione pereł z piaszczystego dna. Niezrównany i poteżny ból wypełniający me ciało; Rozgarniający gnieżdżący sie we mnie strach.

niestety zwykła literówka na komputerze:( Dziekuje za komentarz:) Pozdrawiam

Minął dzień moich narodzin Nikt tego nie zauważył Ludzie jak cienie przechodzili obok. Ich twarze bez wyrazu nie dawały znaku życia. Ich puste dłonie łapały resztki powietrza. Przyzwyczaiłam sie do tego. Mijam ich. Bez obawy spogladam w ich puste oczy wypalone przez obojetność.