Halka Wawa

Potrącony przez senny autobus wiozący cienie w dolinę omszałego światła odwracasz twarz by zetrzeć szminką malowany uśmiech zamykasz oczy by zakryć grzechem wypalone źrenice zasłaniasz uszy by nie słyszeć czy autobus zahamował

Rumiane jabłko Robak wysuwa głowę Pilnuje domu

Świeży wiosny wiew Alergicy kichają Kwitnie leszczyna

Mroźny poranek Wiosna zamgliła ogród Otula kwiaty

Pewien Sławek z New York City siedział bardzo tym przybity że kiedyś podpity podpisał był kwity diabłu, by umiał zdobywać kobity

Pewna Anna z wielkiego miasta wciąż lubczyku dawala do ciasta by mąż patrząc w talerze zawsze kochal ją szczerze - taka sprytna z niej była niewiasta

chociaż człowiek bardzo chory żońcia pędzi do obory bo Dzierżączka to nie miasto wpierw robota, potem ciasto

Nie wiem czy panu z Dzierżączki Chodzi właśnie o te obrączki Bo on wciąż nie zrażony Rozbiera się właśnie dla żony Chociaż może dostać gorączki Pozdrawiam serdecznie i limerykowo HW

Ozdrowieniec z okolic Dzierżączki zdjął raz wszystko oprócz obrączki chociaż lekarz go prosił aby gatki wciąż nosił bo ponownie dostanie gorączki

Pewien gość zacny z okolic Dzierżączki Przekładał pieniążki wciąż z rączki do rączki Gdyż banku nie lubił Bo hasło wciąż gubił A z tego dostawał gorączki

Pewien Pan z Zachodniego Pomorza chciał mieć swoją syrenę znad morza więc w Rewalu, na szrocie kupił i po kłopocie ta mu nigdy nie przypnie poroża

Pewien człowiek co mieszkał w Stargardzie wszystkich ludzi miał w wielkiej pogardzie i tym bardzo się chlubił że nikogo nie lubił a już siebie podobno najbardziej.

Kiedy nadchodzi ta chwila gdy musisz tworzyć na nowo to ból rozsadza Ci serce a strofy przystań stanowią gdy wreszcie myśli osiągną białej powierzchni zwierciadło splatając słowa słowami odbiją co w duszy osiadło i już nie będzie tak samo wiersz się narodził jak dziecko choć go nie chciałeś, pisałeś a on Cię obnażył zdradziecko