[rewolucja]

Prawdziwy wywód Poety:
Bardzo Wam wszystkim dziękuję za uaktualnienie mojego wyobrażenia o poezji młoego pokolenia przełomu tysiącleci. Niestety jednostkowo, nie zmieniło się ono, nadal pozostaję pełen obaw i drobnej ironii nad treścią, rozczarowany umiłowaniem obiektów i zjawisk prozaicznych, rażąco powszednich. Chadzam prywatnie innymi dorgami, choć nie wystrzegam się niekiedy niezbędnego eklektyzmu tradycjonalności ze współczesnością, jednak tylko w sferze formy, konstrukcji. Natomias wiersze tworzącego tu zgromadzenia są właśnie według mnie we wspaniałej większości oparte na mającej zadziwiać, oszałamiać czy powodować jeszcze jakieś inne reakcje, przesadnej koncentracji na warstwie zewnętrznej utworu, jego szkielecie i "obudowie". Nie mam na celu obrazę i ubligę komukolwiek, lecz, jak wspomniałem, większość wierszy dosadnie przypomina znane nam osiągnięcia lingwistów, np. Białoszewskiego, moim zdaniem, mocno ograniczające obecność i nośność treści, które poema ma przekazywać. Dlatego też, z pełnym obiektywizmem, świadom rzekomego wydalenia za nie związany z utworem komentarz, opuszczam szacowne grono. Spotkamy się jednak jeszcze, w bardziej globalnej formie, gdy pąki na wiosnę wypuszczą swoje kwiaty. Tymczasem au revoir i wszystkiego dobrego...

[Błąd w sztuce]

Angielskie zakończenie? Wydaje mi się, że łacińskie. Mogę objaśnić gramatycznei, jeśli potrzeba.

[Błąd w sztuce]

Mylą wciąż drogi, jak dzieci raczkują
Uczucia i myśli, i inne
Towarzyszące osoby upojone byciem
Ale się nauczą ranić sobie stopy
Cierniami zapały czy biegnących zdarzeń
Czy to będzie człowiek?
Chodzić nie znaczy wszak jeszcze
Żyć...

Można zapewne umrzeć gdzieś w oddali
Będąc tu z nami, gdzie sączy się wino,
A pustki ziarenko w kwiat wybujało
Dnia następnego z rana wygniły...

I ty powracasz, zabierasz powłokę
W duszę gwóźdź wbity, na drzewie rozpięte
Człowieczeństwo
Choć nie żądasz bogactwa, ja ci zapłacę
Requiescat in pace...

[Wirtuoz]

Jest taki obraz Jacka Malczewskiego, a wiersz bardzo go przypomina, taka pigułka z dźwięku

[Pokuta]

Tytuł wydał mi się nieco przewrotny co do całości

[Exodus Poety]

"Przyszli zobaczyć poetę" - współczesnego, dzieki za komentarz Jay

[(przed)wiosenne roztargnienia]

Ucieszył mnie zwłaszcza ten św. Augustyn na końcu, w gruncie rzeczy, ciekawa koncepcja całości, powiedzmy "od podwórka do wielkiego, światowego uczucia...."

[Życiorys (Vincent van Gogh)]

Tak... wybaczysz mi jeśli napiszę, że nieco zbyt wiele spersonifikowanych uczuć?

[Krawiec]

Od razu przypomniał mi Gałczyńskiego, bardzo zręcznie zszywasz słowa w spójne odzienie calości...

[Exodus Poety]

Dziękuję wielce za te słowa, tak jak poeta poecie jedynie dziękować potrafi....

[Exodus Poety]

Czas, by już połamać wystrzępione pióro,
Kostur magiczny na drzazgi potrzaskać.
Duszę z sobą zabrać, reszcie pozostawić
Niemy od urodzenia, z prochu kamień wstały
Roboty wspaniałej...

Nic już po wędrówkach, ta jedna została.
Utkwi w ziemi przez matkę wypuszczona strzała,
Lub też wzleci wysoko, draśnie w stopę Boga,
Zatopi się w tym kraju, gdzie płynie krew i woda.
Chłodny w twarz ci powiew, gdy przestąpisz progi
Schodów, tak dalekich i bliskich płaszczyźnie podłogi.
W to wierzą, Poeto...
Co ci pisane, za to, co pisałeś?
Sławę porzucasz - umierasz - chwałę dostałeś...
Mortuus est.

[Lubie]

Czytając nasunął mi się na myśl taki utwór Gałczyńskiego o domku w górach....